Praca w domu - Dodatkowa Praca - Zarabianie przez Internet. Dołącz do Największego w Polsce forum o tematyce Zarabiania przez Internet. Praca w domu stała się bardzo popularna.

Post: #31

@Apps skoro uważasz że częściowo mam rację to stwierdzenie że "zawsze jest jakiś sposób" jest co najmniej bez sensu Nie zawsze albo zawsze
Tak jak pisałem - zależy z kim się gada i czasami się uda ale w sprawach pilnych jak chodzi o psychikę a nie jakieś bóle/ataki choroby to nie wiem jak w gdzie indziej ale wiem od znajomego (zresztą nie tylko on miał takie sytuacje - zna kilka osób chorych wiadomo to wymieniają się doświadczeniami) że przez naście lat choroby może z raz udało mu się uzyskać szybszy termin po prośbie bo akurat ktoś zrezygnował z wizyty, a tak to zawsze kazano mu jechać od razu na izbę skoro takie to pilne. Kilka razy wiem że jechał pod gabinet i po prostu się wpraszał jak już kończyli się pacjenci czy go lekarz przyjmie - tak najczęściej mu się udawało

Co do okienek rezerwowanych chyba dla obcych z marsa to też widziałem wiele razy... Kiedyś wyczaiłem że te luki czasami łatają ludźmi którzy rejestrują się przez telefon... jest sens stać od 6 w kolejce co?

No ale nie ciągnijmy oftopa

Na koncentrację może żeń-szeń? Na rozbudzenie yerba mate, imbir. Na pamięć orzechy Z chemią bym uważał i konsultował z lekarzem w przypadku brania jakichś leków.

Post: #32

Z reguły nawet osoby chore na depresje nie mają poparcia otoczenia i nie mogą liczyć na pomoc, nawet rodziny. Wiem jak to jest przeżyłam na własnej skórze. Niestety chyba jeszcze w Polsce panuje nadal takie podeście że ludzi załamanych i z depresją traktuję się jak wyrzutków i chorych psychicznie. A nie raz są to mądrzy ludzie, którzy osiągają w życiu wiele. Z swojego doświadczenia co mogę doradzić to staraj się wyciszać, poszukaj jakiegoś zajęcia które Cię uspakaja i pozwala nie myśleć o smutnych rzeczach. Na ludzi nie ma co liczyć, bo jeszcze dodatkowo Cię zdenerwują albo wprowadzą w gorszy stan. Staraj się sam z tym dawać radę. Nie myśl przede wszystkim jeżeli coś dzieje się złego i przykrego względem Ciebie. Po prostu się nie przejmuj, bo Ty będziesz to przeżywał a inna osoba będzie to mieć gdzieś. Pomyśl nad spotkaniami z psychologiem, ale dobrym psychologiem do którego będziesz miał zaufanie i który Cię wesprze. Chyba że uważasz że to i tak Ci nie pomoże to daj sobie spokój. Wtedy zamiast Ci to pomóc to Cię pogrąży. Tak nie zawsze z wizyty u psychologa są warte czego kolwiek. Tym bardziej że dzisiaj wiele psychologów pozostawia dużo do życzenia. Biorą tylko pieniądze byle by czas leciał. Mądrzą się ale sami nie wiele robią. Ogólnie jak sam człowiek nie zacznie sobie z tym radzić to trochę ciężko. Ja jestem chora na depresję od 13 lat. Obecnie od jakiegoś czasu radzę sobie i nie załamuję się. Tym bardziej że ludzie są paskudni i panuję z reguły znieczulica. Więc nie chcę dać innym satysfakcji że się smucę czy załamuję. Czasy są jakie są i trzeba być twardym, albo chociaż takiego udawać, bo inni by Cię zjedli. Ja Ci życzę powodzenia i wytrwałości. Tak jak pisałam wcześniej umów się prywatnie z tymi hormonami do jakiegoś lekarza. Będziesz miał leczenie i lepiej się poczujesz. Wiem jak hormony potrafią dać w kość.

Post: #33

Leczenie na NFZ to temat rzeka. Rachman, zgadzam się w pełnej rozciągłości. Piona
Lata latania po lekarzach nauczyły mnie jednak, że dzisiaj "chamstwem" zdziała się więcej niż byciem miłym.
Sama obecnie chodzę z dziadkiem- pacjentem onkologicznym- po lekarzach i argument, że ma "zieloną kartę" jest żadnym argumentem, bo wszyscy takową mają. I nie chodzi o to, by wpychać się w kolejkę przed innych, ale by walczyć o swoje i przede wszystkim walczyć o należną pacjentowi atencję. Czasami podpisanie jakiegoś kwitu/wypisanie recepty/skierowania to jedynie kwestia dobrej woli, o którą niektórzy nie chcą/nie mają siły walczyć, więc trzeba kogoś z bojowym zacięciem.

Choroby natury psychicznej to w PL niestety wciąż temat tabu i powód do bezsensownego wstydu.
im wcześniejsza diagnoza i wdrożenie leczenia (czy terapii czy leków) tym lepiej, więc jeśli problemem nie są kwestie finansowe naprawdę konsultowałabym się z lekarzami JUŻ, nie czekając prawie rok na samą diagnoze! Powodzenia, trzymaj się!

p.s. Sama jestem pacjentem neurologicznym, zapalenie nerwów itp. Jeden gość, niby spec neurochirurgii, chciał mi od razu wiercić dziurę w czaszce, a okazało się, że wystarczy terapia dedykowanymi lekami (pomogły te dla pacjentów na padaczkę, ktore na miecha mnie 'oglupiły' i uśpily, ale pomogły), stąd moja ostrożność w bazowaniu tylko i wyłącznie na jednej opinii lekarskiej...
p.s2. Arti, trzymaj się <3, wsiadaj na moto i wiatr we włosy (tylko w kasku )

Post: #34

Ja też jeszcze raz wrzucę tutaj swoje 3 grosze. Podejmujecie temat psychiatry, psychologów itd ja uważam, że to podstawa przy leczeniu takich schorzeń, jednak nawet psychiatra przypisze leki, które leczą skutki zamiast przyczyn. Nafaszerują chłopaka prozaciem i będzie latać z bananem na ryju oderwany od rzeczywistości.

Mówię to dlatego, że sam miałem perypetie po których pewnie leciałbym na psychotropach, a poszukałem informacji na własną rękę i okazało się, że miałem problemy z układem neurologicznym i obeszło się właściwie bez żadnych leków. Diagnoza to 50% leczenia. Chłopak zgłosi się do psychiatry, dostanie leki ale one nie rozwiążą jego problemów. Z jego opisu wynika, że ma szereg problemów, które mogą rozwiązać specjaliści, a z tego co wiem w Pl jest takich niewielu. Typowy lekarz rodzinny go albo wyśmieje, albo wyśle po prozac i odeśle z kwitkiem, a tutaj kluczowe jest fachowe podejście.

Prawdę mówiąc ja mam uszkodzoną przysadkę w mózgu, specjalista mnie poskładał i problemu jakby nigdy nie bylo, a gdybym poszedł z identycznymi objawami do rodzinnego to bym łykał kolorowe tabsy do końca życia

Post: #35

Dodam że wg statystyk jakiś czas temu które poznałem (od zawsze interesuję się psychologią i od paru lat psychiatrią) czas prawidłowego rozpoznania jednej z najczęstszych chorób zaczynających się od depresji na przykład to uwaga... ok. 10 lat. Tadam... Na zachodzie niby lepiej było ale z psychiką to tak jest że to nie nauka ścisła to raz a dwa dość jeszcze mało znana i wiem że wielu pacjentów jest leczona po prostu jak króliki - doświadczalnie na wyczucie aż do uzyskania efektu zadowalającego.
Tak jak mówi szykiryki lepiej polatać po lekarzach bo zaufanie jednemu w takich kwestiach jest naiwne i przedłuża czas prawidłowego rozpoznania... a przez ten czas organizm jest zanieczyszczany i to bardzo lekami.
Leki na padaczkę np. depakine chrono ładują chorym na neurologiczne sprawy, psychiczne, alkoholikom i nie tylko. Uniwersalne można by rzec

Grunt to odpowiednie podejście do choroby i wsparcie wśród znajomych i rodziny o co naprawdę trudno Zwykła depresja daje ostro popalić nie tylko choremu ale i otoczeniu. Warto reagować szybko.

Post: #36

(20-05-2016 21:28)Lanserek napisał(a):  Ja też jeszcze raz wrzucę tutaj swoje 3 grosze. Podejmujecie temat psychiatry, psychologów itd ja uważam, że to podstawa przy leczeniu takich schorzeń, jednak nawet psychiatra przypisze leki, które leczą skutki zamiast przyczyn. Nafaszerują chłopaka prozaciem i będzie latać z bananem na ryju oderwany od rzeczywistości.

Mówię to dlatego, że sam miałem perypetie po których pewnie leciałbym na psychotropach, a poszukałem informacji na własną rękę i okazało się, że miałem problemy z układem neurologicznym i obeszło się właściwie bez żadnych leków. Diagnoza to 50% leczenia. Chłopak zgłosi się do psychiatry, dostanie leki ale one nie rozwiążą jego problemów. Z jego opisu wynika, że ma szereg problemów, które mogą rozwiązać specjaliści, a z tego co wiem w Pl jest takich niewielu. Typowy lekarz rodzinny go albo wyśmieje, albo wyśle po prozac i odeśle z kwitkiem, a tutaj kluczowe jest fachowe podejście.

Prawdę mówiąc ja mam uszkodzoną przysadkę w mózgu, specjalista mnie poskładał i problemu jakby nigdy nie bylo, a gdybym poszedł z identycznymi objawami do rodzinnego to bym łykał kolorowe tabsy do końca życia

No wlasnie ja też mam albo problem z przysadką albo z guzem na wątrobie. Co do psychiatry, to potrzebuje leków do czasu, aż będę mieć, albo operację, albo wyleczę się lekami.

Post: #37

(20-05-2016 11:01)Artinesse napisał(a):  Pomyśl nad spotkaniami z psychologiem (...) Chyba że uważasz że to i tak Ci nie pomoże to daj sobie spokój.

Nie zgodzę się z tym, że "chyba, że uważasz, że to i tak Ci nie pomoże, to daj sobie spokój", raczej on sam nie jest w stanie obiektywnie ocenić czy pomoże czy nie

Post: #38

(21-05-2016 16:43)Assasinoo napisał(a):  

(20-05-2016 11:01)Artinesse napisał(a):  Pomyśl nad spotkaniami z psychologiem (...) Chyba że uważasz że to i tak Ci nie pomoże to daj sobie spokój.

Nie zgodzę się z tym, że "chyba, że uważasz, że to i tak Ci nie pomoże, to daj sobie spokój", raczej on sam nie jest w stanie obiektywnie ocenić czy pomoże czy nie

Psycholog nie pomoże mi w żadnym stopniu, ja mam depresję że względu na ogromną ilość hormonu stresu, a psycholog mi go nie obniży rozmową

Post: #39

amfetamina ;-)

Post: #40

Dziękuję szykiryki jest w porządku, żyje sobie jak każdy inny.

Dokładnie z tym psychologiem chodziło mi o zwykłą rozmowę i wsparcie, nie o leczenie i leki.
Leki jedyne co to zacznij brać na hormony. Jest to do wyleczenie tylko trzeba podjąć leczenie. Leki ogólnie nie są aż tak drogie a samo unormowanie hormonów nie trwa długo. Bardziej groźne są przeżuty.