Praca w domu - Dodatkowa Praca - Zarabianie przez Internet. Dołącz do Największego w Polsce forum o tematyce Zarabiania przez Internet. Praca w domu stała się bardzo popularna.

Cytat:Władysław I Herman urodzony ok. 1043 roku, zmarł 4 czerwca 1102 roku– książę z dynastii Piastów, władca Polski w latach 1079-1102. Młodszy syn Kazimierza I Odnowiciela i jego żony Marii Dobroniegi. Władzę objął po wygnaniu brata, Bolesława Szczodrego. Zmienił kierunek polskiej polityki: zawarł sojusz z Czechami i wznowił uległość wobec cesarstwa, wyrażoną odrzuceniem starań o koronę królewską. Dążył, wraz z wojewodą Sieciechem, do wzmocnienia autorytetu monarchy. Wkrótce jednak w ręce palatyna przeszła faktyczna władza w państwie. Wobec sprzeciwu możnych, wrogo nastawionych do wszechwładzy Sieciecha, został zmuszony do jego oddalenia i podziału państwa między synów: Zbigniewa (otrzymał Wielkopolskę, Kujawy, ziemie sieradzką i łęczycką) i Bolesława (przypadły mu w udziale Śląsk i Małopolska) w 1097 roku. Herman do śmierci (1102) zachował jedynie Mazowsze i władzę zwierzchnią. Nie wiadomo nic o młodości Władysława. Według niektórych historyków po śmierci ojca panował na Mazowszu jako lennik brata. Za tą hipotezą przemawia fakt, że w czasie rządów w całym kraju jego główną siedzibą był Płock. Zapewne wtedy zawarł małżeństwo z nieznaną z imienia Polką. Przedmiotem sporów pozostaje do dziś udział Władysława w buncie przeciw Bolesławowi Szczodremu. Najprawdopodobniej nie wziął w nim czynnego udziału, ale być może odbył się za jego cichą zgodą. Przyjmuje się, że faktyczną władzę w Polsce objął dopiero po śmierci brata – w 1081 lub 1082. Jego panowanie to okres osłabienia państwa Piastów. Narastały tendencje odśrodkowe, możnowładztwo umacniało się kosztem księcia (Władysław Herman nie zabiegał nigdy o koronę królewską). Faktyczną władzę sprawował palatyn Sieciech z rodu Starżów - Toporczyków. W imieniu księcia starał się wzmocnić władze monarszą osłabioną po wygnaniu króla Bolesława Szczodrego, czego wynikiem stały się liczne konflikty z możnymi za panowania Władysława Hermana. W początkowej fazie rządów starał się Władysław o unormowanie stosunków z sąsiadami, dlatego uznał prawa księcia czeskiego Wratysława II do Śląska, przez co musiał płacić za nie trybut. Około roku 1088 po śmierci żony, Judyty Czeskiej, z którą miał syna Bolesława III zwanego Krzywoustym, ożenił się z siostrą cesarza Henryka IV Judytą Marią, co było zgodne z polityką księcia mającą na celu ułożenie pokojowych stosunków z potężnym sąsiadem. Sytuację wewnętrzną państwa komplikowała spora ilość przyszłych kandydatów do tronu, którzy mogli zostać wykorzystani przez opozycje do walki z księciem. Dlatego tez prawdopodobnie z inicjatywy Sieciecha i Judyty Marii otruto w 1089 przybyłego z Węgier syna Bolesława Szczodrego Mieszka Bolesławowica i wysłano w tym samym czasie pierwszego syna Hermana – Zbigniewa do klasztoru w Saksonii umożliwiając Bolesławowi Krzywoustemu przyszłe objęcie tronu po ojcu. Rok następny przyniósł udane wyprawy Sieciecha na Pomorze Gdańskie, dzięki którym udało się je podporządkować Polsce. Książę obsadził ważniejsze grody załogami, a pozostałe kazał spalić. Miało to zapobiec buntom Pomorzan. Mimo to pod koniec roku 1090 obszar ten uniezależnił się i rozpoczął się długi okres walk i najazdów na pograniczu, które dopiero miał uspokoić Bolesław III Krzywousty. W 1091 r. odwetowa wyprawa Sieciecha poniosła klęskę nad Wdą. Od tej pory sytuacja przestała układać się po myśli księcia i Sieciecha. Śląsk się zbuntował w 1093, a tamtejszy komes Magnus z pomocą czeskiego króla i polskich możnych sprowadził do Wrocławia z klasztoru Zbigniewa. Po licznych perypetiach udało się Sieciechowi pokonać Zbigniewa w bitwie nad Gopłem, uwięzić go i odzyskać Śląsk. Jednak coraz silniejsze niezadowolenie w kraju zmusiły go do uwolnienia Zbigniewa w 1097 lub 1099. Zaraz po tym Władysław Herman dla uspokojenia opozycji, mianował swych synów – Zbigniewa i Bolesława III dowódcami wyprawy pomorskiej. Jednak oni za namową możnych zwrócili się przeciwko Sieciechowi i księciu Władysławowi zmuszając Hermana do podziału państwa pomiędzy nich. Ostatecznie nie spowodowało to trwałego pokoju i walki przeciągały się do 1101, kiedy w negocjacjach pod przewodnictwem arcybiskupa gnieźnieńskiego Marcina, Władysław Herman zgodził się na wygnanie swojego palatyna. Prawdopodobnie Sieciech powrócił jeszcze do kraju i został oślepiony.