Praca w domu - Dodatkowa Praca - Zarabianie przez Internet. Dołącz do Największego w Polsce forum o tematyce Zarabiania przez Internet. Praca w domu stała się bardzo popularna.

Cytat:Po uzyskaniu niepodległości przez Indie Gandhi zaprzestał politycznej działalności i skupił się na przywróceniu hindusko-muzułmańskiej jedności i pojednania. Prowadził dialog z islamskimi, sikhijskimi i hinduskimi duchownymi i przywódcami lokalnych społeczności. Studził też gorące nastroje, jakie zapanowały w północnych Indiach i w Bengalu.

Po przyłączeniu Kaszmiru do Indii i przed wojną z Pakistanem Gandhi czuł się zakłopotany postawą rządu Indii, który odmawiał zwrotu części majątku narodowego, jaki miał przypaść Pakistanowi. Przywódcy hinduscy obawiali się, że Pakistan użyje pieniędzy na cele wojenne.

Gandhi nie rozumiał także żądań niektórych osób, które chciały deportować wszystkich muzułmanów do Pakistanu. Mahatma zdecydował się wobec tych wszystkich wrogości zastosować ostateczny środek, jakim była głodówka, która miała trwać dotąd, aż Indie uregulują sprawę zwrotu pieniędzy Pakistanowi. Było to spowodowane tym, że Gandhi obawiał się, że słaby i niestabilny Pakistan i w dodatku bez funduszy na funkcjonowanie stanie się jeszcze bardziej zagorzałym wrogiem Indii, a przemoc rozleje się na terenie obydwu krajów i da początek wojnie domowej.

Mahatma był krytykowany wtedy i obecnie za łagodną postawę wobec islamistów i za nakłonienie rządu do zwrotu pieniędzy Pakistanowi, które posłużyły mu później do zbrojenia się przeciwko Indiom. Religijni przywódcy hinduscy, sikhijscy i muzułmańscy zapewniali go, że wyrzekli się już przemocy i wzywali do pokoju. Ta zmiana postawy zacietrzewionych wrogów religijnych oraz rządu w sprawie zwrotu pieniędzy była spowodowana ogromną siła oddziaływania Gandhiego na społeczeństwo. Potrafił on tylko przy pomocy prostej głodówki skłonić do działania niechętnych sobie przeciwników, czy to politycznych, czy religijnych. Widząc takie efekty swojego działania Gandhi postanowił przerwać post i zgodził się na przyjmowanie pokarmu, zaczynając od małego łyku soku pomarańczowego.

30 stycznia 1948 Gandhi został zastrzelony przez Nathurama Godsego, gdy udawał się na spotkanie modlitewne w Birla Huse w Nowym Delhi (Godse przed oddaniem śmiertelnego strzału ukłonił się Gandhiemu, a później wyciągnął broń). Godse był hinduskim fundamentalistą i członkiem skrajnie prawicowych organizacji hinduistycznych, takich jak Hindu Mahasabha i Rashtriya Swayamsevak Sangh. Godse i jego współpracownik Narayan Apte zostali osądzeni i straceni 15 listopada 1949. Prominentny ekstremista hinduski i przewodniczący Mahasabhy, Vinyak Damodar Savarkar, został oskarżony o zorganizowanie spisku na życie Gandhiego, ale uniewinniono go z powodu braku dowodów.

Ostatnimi słowami jakie Gandhi wypowiedział był hołd złożony bogu Ramie: He Ram! (O Boże!). Od tego czasu uważa się je za znak jego szczególnej duchowości, a także utopijnego idealizmu co do możliwości zjednoczenia kraju i pokoju. Słowa te zostały utrwalone w jego mauzoleum nazywanym Raj Ghat w Nowym Delhi. Niektórzy świadkowie twierdzą, że Gandhi padając po strzale na ziemię klasnął rękami, tak jak robi się to w czasie modlitwy.

Niedługo potem Jawaharlal Nehru ogłosił śmierć Mahatmy słowami: Przyjaciele i towarzysze, odeszło słońce naszego życia, wszędzie zapanowała ciemność i nie wiem co mam wam powiedzieć, albo jak to powiedzieć. Nasz ukochany przywódca, Bapu, jak go nazywaliśmy, ojciec narodu, nie jest już wśród nas. Może te słowa które powiem nie są odpowiednie, niemniej jednak, nigdy więcej już go nie ujrzymy, tak jak go widzieliśmy przez ten długi czas. Nie będziemy już słuchać jego rad i szukać pocieszenia u niego. To potężny cios nie tylko dla mnie, ale dla milionów.

Mohandas Gandhi pragnął Indii zjednoczonych i całkowicie wolnych w każdym znaczeniu tego słowa. Chciał, aby hinduiści i muzułmanie odnosili się do siebie z szacunkiem i przyjaźnią. Chciał, by każdy mógł dowolnie wyrażać to, co chce, czcić i wielbić własne dziedzictwo i kulturę z równoczesnym poszanowaniem odmienności innych. Pragnął aby kobiety były traktowane tak samo jak mężczyźni i żyły z godnością, poczuciem bezpieczeństwa i czerpały korzyści z własnego rozwoju. Mahatma żądał całkowitego wyeliminowania kastowości społeczeństwa oraz takiego samego traktowania wszystkich Hindusów.

Chciał, aby ludzie sobie wzajemnie pomagali, a szczególnie żeby bogaci wspierali biednych i szanowali się tak jak brat i siostra. Stał się inspiracją dla ruchu Sarvodaya stworzonego przez gandhystów takich jak Vinoba Bhave, którzy apelowali o reformę rolną i redystrybucję ziemi oraz zachęcali do stworzenia poczucia wspólnoty pomiędzy właścicielami ziemskimi a rolnikami.

Gandhi walczył i prowadził miliony Hindusów z wizją wolności osobistej i prawdziwego szacunku dla religii i życia w harmonii. Chciał, aby ludzie rozwinęli w sobie ducha braterstwa i miłości.

Przyjęcie Satyagrahy jako metody walki o prawa ekonomiczne i społeczne było wg Gandhiego spoiwem łączącym naród w nowej dyscyplinie, kulcie ahimsy, samowystarczalności i dumie. Takie działania wpajały w naród poczucie własnej wartości i nadziei na lepszą przyszłość.

Podział Indii dramatycznie zmienił światopogląd Gandhiego, który od teraz pracował nad tym, aby nie dopuścić do wybuchu wojny pomiędzy skłóconymi narodami.

Koncepcja niestosowania przemocy (ahimsa) i biernego oporu posiada długą historię w religii hinduskiej czy buddyjskiej. Gandhi wyjaśnia swoja filozofię i sposób życia w swojej autobiografii Historia moich zmagań z prawdą. Stwierdził w niej mianowicie: Czy jest jakaś różnica dla pomordowanych, sierot i bezdomnych gdy szalona destrukcja bywa ukrywana pod nazwą totalitaryzmu czy świętym imieniem wolności i demokracji?, Zasada oko za oko uczyniłaby wkrótce cały świat ślepym, Jest wiele powodów, dla których jestem przygotowany na śmierć, ale nie ma żadnego, dla którego gotów byłbym zabić.

W obliczu niemieckiej inwazji na Wielką Brytanię w 1940 Gandhi powiedział: Chciałbym, abyście odłożyli na bok bezużyteczną broń, po to by ocalić ludzkość. Zaprosicie Herr Hitlera i Signor Mussoliniego, aby wzięli sobie to co, potrzebują z waszych krajów, jeśli ci panowie zdecydują się okupować wasz kraj, ustąpicie im. Jeśli nie pozwolą wam wyjechać, możecie waszym mężczyznom, kobietom i dzieciom dać się zabić, ale odmówicie im przysięgi wierności i posłuszeństwa.

Głównym celem życia Gandhiego było poszukiwanie prawdy. Próbował ten cel osiągnąć poprzez uczenie się na własnych błędach i eksperymentowanie na samym sobie.

Przekonał się, że ujawnienie prawdy nie zawsze jest popularne, ze względu na własne interesy czy uprzedzenia. Jednak raz odkryta prawda była wg niego nie do zatrzymania, twierdził m.in., że Prawda jest daleko bardziej potężna niż jakakolwiek broń masowej zagłady.

Mówił, że najważniejszą bitwą jaką ma do rozegrania jest przezwyciężenie własnych demonów, strachów i niepewności. Twierdził, że winy nigdy nie należy szukać w innych ludziach, rządach czy wrogach, ale w samym sobie. Zauważył, że rozwiązanie problemów może nastąpić poprzez proste "przyjrzenie się sobie w lustrze".

Dla Gandhiego "bycie" nie znaczyło istnienia w sferze czasu tak jak twierdzili greccy filozofowie, było to raczej istnienie w sferze prawdy (albo raczej w sferze satyi, tak jak wyrażał to Mahatma). Podsumował to zdaniem "Bóg jest prawdą", które później zmienił na "Prawda jest Bogiem".

W młodości Mahatma praktykował jedzenie mięsa, jednak później stał się zadeklarowanym wegetarianinem. Pisał także książki na ten temat podczas pobytu w Londynie, a także spotykał się ze znanym członkiem ruchu wegetarian Henrym Stephensem Saltem podczas zgromadzeń Towarzystwa Wegetarian. Sposób odżywiania się Gandhiego wywodzi się z tradycji hinduizmu i dźinizmu, a szczególnie jego rodzinnego stanu Gujaratu, gdzie większość mieszkańców była wegetarianami. Gandhi eksperymentował z różnymi dietami i ostatecznie doszedł do wniosku, że dieta wegetariańska zaspokaja potrzeby jego organizmu, jakkolwiek dopuszczał także możliwość jedzenia jajek (o czym wspomina w swoim artykule "Klucz do zdrowia"). Wielokrotnie powstrzymywał się od jedzenia, używając postu jako broni politycznej. Odmawiał jedzenia nawet w obliczu śmierci głodowej, dopóki jego żądania nie zostały spełnione.

Gandhi porzucił współżycie seksualne w wieku 36 lat, zachowując celibat, jednocześnie będąc żonaty. Decyzja ta była spowodowana głównie ideą hinduizmu tzw. brahmaćarją – duchową i cielesną czystością – powiązaną z celibatem i ascetyzmem. Początkowo Gandhi nie wierzył, że takie praktyki są odpowiednie dla każdego. W swojej autobiografii pisze, że stoczył bitwę z napastliwym pożądaniem i pozbył się zazdrości dzięki młodej narzeczonej, Kasturbie. Czuł się moralnie zobowiązany do zachowania celibatu, po to aby wyrobić w sobie uczucie miłości i pozbyć dzikiego pożądania.

Gandhi spędzał jeden dzień w każdym tygodniu na milczeniu. Wierzył, że powstrzymywanie się od mówienia przynosi mu wewnętrzny spokój. Zasadę tę wywodził z hinduskich nakazów mouny (ciszy) i shanty (harmonii). W takich dniach porozumiewał się ze światem pisemnie. Mając 37 lat postanowił nie czytać prasy, twierdząc, że opisywany w gazetach chaos panujący na świecie wprowadza zamieszanie w jego umyśle. Po trzech i pół roku powrócił jednak do ich lektury.

Po powrocie z Afryki Południowej, gdzie z sukcesem wykonywał zawód adwokata, Gandhi porzucił europejski ubiór, który wiązał z sukcesem i bogactwem. Ubierał się prosto, żeby zdobyć zaufanie najbiedniejszych mieszkańców. Opowiadał się za używaniem ubrań stworzonych z własnego wyrobu tkanin (khadi) i prostym stylem życia. Gandhi i jego naśladowcy przyjęli praktykę tkania własnych ubrań z przędzy, którą sami uprzędli i zachęcali innych, by robili to samo. Podczas gdy hinduscy najemnicy byli często bez pracy z powodu bezrobocia, kupowali często własną odzież pochodzenia brytyjskiego. Według Gandhiego gdyby każdy Hindus sam robił swoje ubrania, to Brytyjczycy bardzo odczuliby to - utraciliby ogromny rynek zbytu. Jako symbol tej filozofii kołowrotek stał się elementem flagi Indyjskiego Kongresu Narodowego.

Gandhi kwestionował praktyki religijne i doktryny niezależnie od tradycji czy wyznania. Odnośnie chrześcijaństwa stwierdził, że: Jedynymi ludźmi na ziemi, którzy nie widzieli Chrystusa i jego nauk jako przekazu pokoju są chrześcijanie.