Cytat:Franek Kimono – muzyczna postać wykreowana przez aktora Piotra Fronczewskiego. Uznawany przez fanów za pierwszego rapera w Polsce, choć jego postać była parodią stylu disco. Pomysłodawcą postaci Franka był Andrzej Korzyński (pod pseudonimem Andrzej Spol), a współautorami Mariusz Zabrodzki i Sławomir Wesołowski. Oprócz Andrzeja Korzyńskiego, teksty na płytę pisał również Krzysztof Gradowski. Piotra Fronczewskiego jako wokalistę wybrano podczas rejestracji ścieżki dźwiękowej do filmu Akademia Pana Kleksa (1983). Jeszcze w 1983 r. wydano singiel z piosenkami King Bruce Lee karate mistrz i Dysk Dżokej, a w roku następnym długogrającą płytę winylową. Następnie, w 1984 roku wydano album z wszystkimi dotychczasowymi piosenkami. Z czasem pojawiały się reedycje CD albumu - w 1991, w 1999 oraz w 2008 roku.

Sukces
Franek Kimono miał być kpiną z subkultury disco. Jak wiele żartów (choćby jak m.in. Mydełko Fa Marka Kondrata albo Chłopaki nie płaczą T.Love), został jednak potraktowany na poważnie i entuzjastycznie przyjęty przez bywalców dyskotek. Fronczewski wylansował tą płytą także takie przeboje jak m.in. King Bruce Lee Karate Mistrz. Wiele cytatów z piosenek weszło do języka potocznego, np.

Nie rycz, mała nie rycz/ ja znam te wasze numery
Po dobrej wódzie lepszy jestem w dżudzie
Na bramce stoję, nikogo się nie boję
Ciosy karate ćwiczyłem z bratem
Więc gaz do dechy i wypuszczam czad/ z aparatury co ma tysiąc wat
Gdy ja dołożę, wtedy nie daj Boże/ Reanimacja nawet nie pomoże.
Franek Kimono został nawet bohaterem popularnego dowcipu, w którym jego przeciwnikiem był Bruce Lee. Pokonany w pierwszym starciu ciosem wibrującej pięści Polak rewanżował się Azjacie ciosem wirującej korby od Stara.

Źródła i następstwa
Japońska stylizacja projektu wiązała się z obowiązującą w latach 80. modą na Daleki Wschód, którą w Polsce podsycił film Wejście smoka z Brucem Lee, jeden z nielicznych zagranicznych obrazów pokazywanych w kinach PRL w 1982 r.

Drugim równie ważnym źródłem inspiracji dla postaci Franka był warszawski folklor, opiewający alkoholizujących się, pełnych fantazji cwaniaczków, o jakich pisali Stefan Wiechecki i Stanisław Grzesiuk. Podobnie jak bohaterowie "Wiecha", Franek posługiwał się slangiem.

Na fali nostalgicznej mody na lata 80. aktor podjął próbę zdyskontowania sukcesu sprzed lat i jako Pan Kimono nagrał w 1998 r. płytę "Toczy się życie – Powrót Mistrza", która została już oceniona dużo gorzej. Żadna piosenka nie osiągnęła statusu przeboju. W projekt nie był zaangażowany twórca Franka Kimono, Andrzej Korzyński.

W grudniu 2007 roku ukazała się płyta TPWC czyli warszawskich raperów Sokoła i Pono. W kawałku "W aucie" występuje gościnnie Piotr Fronczewski jako Franek Kimono. Utwór powstał jako hołd dla dokonań Franka Kimono i utrzymany został w klimacie jego pierwszej płyty. W maju 2008 ukazał się teledysk do tego utworu.

W marcu 2008 roku remiks utwóru Franka Kimono pt. "Dysk Dżokej" pojawił się na debiutanckiej płycie duetu Wet Fingers jako bonus track.