Cytat:Batyskaf. Pojazd podwodny składający się z kulistej kabiny obserwacyjnej tzw. batysfery wyposażonej w urządzenie do regeneracji powietrza, która jest usytuowana pod kadłubem nośnym stanowiącym zespół zbiorników napełnionych płynem lżejszym od wody np. benzyną, oraz systemu pływaków i zbiorników balastowych zapewniających możliwość samodzielnego zanurzania się i wynurzania. Pierwszym batyskafem był belgijski 'FNRS-2' (skrót od Fond National a la Recherche Scientyfigue = Narodowy Fundusz Badań Naukowych), zbudowany w 1948 roku w Holandii z inicjatywy szwajcarskiego badacza A.Piccarda. Najsłynniejszym batyskafem jest 'Trieste', którego kabina obserwacyjna została skonstruowana ze stali z domieszką niklu, chromu i molibdenu; dla zapewnienia całkowitej szczelności nitowanie i spawanie zastąpiono sklejaniem. Rolę balastów spełniły zbiorniki śrutu i benzyny. Dzięki tym udoskonaleniom 'Trieste' osiągnął 23 stycznia 1960 roku o godzinie 1.06 w nocy, pod banderą amerykańską, rekordową głębokość 10.919 metrów dotykając dna Rowu Mariańskiego. Zanurzenie trwało 4 godziny i 48 minut, na dnie oceanu załoga przebywała około pół godziny. Nieco inne batyskafy buduje się do prac poszukiwawczych, np.: amerykańskie: 'Alvin' (konstrukcji A. Vine'a, zbudowany w 1964 roku, zanurzenie do jednej mili morskiej, promień działania do 4 tysięcy metrów, prędkość 5,8 węzła) i 'Aluminaut' (zanurzenie do 3.800 metrów, promień działania do 180 kilometrów, prędkość 4,5 węzła, wyposażony w 'mechaniczne ręce'). Przy użyciu obu tych batyskafów wydobyto w 1966 roku z głębokości 853 metrów jedną z bomb atomowych zgubionych przez amerykański bombowiec u brzegów hiszpańskiego miasta Palomares.