Cytat: Ryksa Elżbieta cz. II- w 1300 r. Ryksa nie osiągnęła jeszcze wieku sprawnego, wobec czego Wacław II zdecydował się poczekać z zaślubinami do osiągnięcia przez Piastównę piętnastego roku życia. Do tego czasu córką Przemysła II miała się opiekować spokrewniona z władcą czeskim wdowa po księciu krakowskim Leszku Czarnym, Gryfina. Ślub Ryksy Przemysłówny z Wacławem II Przemyślidą odbył się 26 maja 1303 r. w praskiej katedrze. Ceremonia ta została połączona z koronacją Ryksy, która z tej okazji przyjęła na życzenie męża imię Elżbieta, na królową czeską i polską. Uroczystego aktu dokonał za zgodą arcybiskupa mogunckiego i gnieźnieńskiego biskup wrocławski Henryk z Wierzbna. Pożycie małżeńskie młodej pary nie trwało zbyt długo, gdyż już dwa lata później, 21 czerwca 1305 r. Wacław II zmarł zostawiając Ryksie Elżbiecie tytułem oprawy wdowiej 20000 grzywien srebra. Z Wacławem II Ryksa dochowała się tylko córki Agnieszki urodzonej na kilka dni przed śmiercią ojca 15 czerwca 1305 r. Rządy syna i następcy Wacława II (pasierba Ryksy) Wacława III trwały jeden rok. Jego śmierć 4 sierpnia 1306 r. w wyniku skrytobójczego zamachu, wobec wygaśnięcia głównej linii dynastii Przemyślidów, ponownie uczyniła Ryksę Elżbietę świetną kandydatką na żonę dla kandydata na opróżniony tron czeski i polski. Nowym władcą został ostatecznie syn króla rzymskiego Albrechta I Habsburga Rudolf III Habsburg, który w celu umocnienia swojej pozycji 16 października 1306 r. poślubił w Pradze młodziutką wdowę po Wacławie II. Jednak również to małżeństwo nie trwało zbyt długo, gdyż już 3 lipca 1307 r. Rudolf, nie zdoławszy uporać się nawet z wewnętrzną opozycją, zmarł po krótkiej chorobie. Także śmierć drugiego męża przyniosła Piastównie okrągłą sumę 20000 grzywien srebra. W wieku niespełna dziewiętnastu lat Ryksa Elżbieta została już dwukrotną wdową. Królowa za uzyskane po mężach pieniądze zdecydowała się ostatecznie wykupić w formie zastawu kilka miast położonych niedaleko wschodnich granic Czech z głównym ośrodkiem w Hradcu, który od Ryksy otrzymał wówczas przydomek Hradec Králové. Nie od razu jednak udało się objąć zakupione dzierżawy, a to na skutek skomplikowanej sytuacji politycznej w Czechach. W trwającej wojnie domowej pomiędzy Henrykiem Karynckim a bratem Rudolfa Fryderykiem Habsburgiem Ryksa Elżbieta poparła zdecydowanie swojego szwagra, w związku z czym musiała ratować się ucieczką z zajętych przez Henryka terytoriów. Dopiero w sierpniu 1308 r. królowa mogła powrócić do Hradca, gdzie w swoich dobrach zajęła się propagowaniem kultury i sztuki (z jej fundacji powstał gotycki kościół św. Ducha).