Cytat:Long Term Evolution - standard telefonii komórkowej będący następcą systemów trzeciej generacji. Główne cele przyjęte na etapie projektowania nowego standardu to: redukcja kosztów transmisji pojedynczego bitu informacji, umożliwienie świadczenia nowych typów usług, elastyczność w zakresie częstotliwości działania systemu, uproszczona architektura wykorzystująca otwarte interfejsy. Wszystko to przy jednoczesnej redukcji mocy zużywanej przez telefony. LTE zakłada również, aby maksymalna przepustowość do abonenta wynosiła 150 Mbit/s, a od abonenta 50 Mbit/s w pasmie 20 MHz. Long Term Evolution ma także wspierać co najmniej 200 użytkowników w każdej komórce (o promieniu do 5 km). Na rynku stale rośnie zapotrzebowanie na usługi, takie jak wideokonferencje, gry, VoIP, dlatego opóźnienie transmisji ma wynosić nie więcej niż 10 ms.

Standard LTE opisany jest w serii 36.xxx dokumentów publikowanych przez 3GPP i po raz pierwszy pojawia się w wersji Rel-8 specyfikacji. Wersja standardu z grudnia 2008 uznana została za pierwszą w miarę kompletną specyfikację nowej technologii.

Specyfikacja LTE (wg dokumentu 3GPP Release 8)

maksymalna szybkość łącza w dół w warstwie radiowej 326,4 Mb/s, zastosowanie modulacji 64QAM
rozwiązania 4x4 MIMO, szerokość kanału 20 MHz
maksymalna szybkość w górę - 86,4 Mb/s przy zastosowaniu modulacji 64QAM i szerokości kanału 20 MHz
co najmniej 200 użytkowników w każdej komórce
opóźnienie małych pakietów <5 ms
optymalny promień komórki do 5 km
praca w trybie FDD i TDD
zachowanie wysokich parametrów dla użytkowników w ruchu do 120 km/h (funkcjonalnie do 350 km/h).

Interfejs radiowy LTE używa technologii OFDM do transmisji danych od stacji bazowej do telefonu. Transmisja w kierunku przeciwnym (od telefonu w górę) wykorzystuje SC-FDMA (DFTS-FDMA). Jest to jedna z najbardziej widocznych różnic w stosunku do UMTS, który bazuje na WCDMA.

Techniki wykorzystywane w LTE

HARQ (Hybrid Automatic Repeat reQuest) umożliwia bezbłędny przesył danych.
OFDM (Orthogonal Frequency Division Multiplex) technika OFDM została wykorzystana w LTE, gdyż zapewnia wysoką przepustowości i jest jednocześnie odporna na zakłócenia spowodowane odbiciami i interferencją.
MIMO (Multiple Input Multiple Output) system ten wykorzystuje kilka anten (matryce antenowe) w celu dostrzeżenia różnych ścieżek sygnału. Matryca wyłapuje składowe sygnału, które są potem odpowiednio sumowane, a efektem tego jest poprawna jakość sygnału.
SAE (System Architecture Evolution) zwiększa pojemność sieci zapewniająca przepustowości na poziomie 150 Mbps, a także wykorzystuje nowoczesne protokoły IP (IPv4,IPv6).
SC-FDMA (Single Carrier – Frequency Division Multiple Access) stosowany jest w uplink. Zaletą SC-FDMA jest lepszy w porównaniu z OFDMA współczynnik PAPR (peak-to-average power ratio). Jest on osiągany dzięki wykorzystaniu tylko jednej nośnej.
SON (Self-Organizing Networks) zmniejsza koszty operacji związanych z konfiguracją, optymalizowaniem i naprawianiem sieci. Wyróżnia się trzy główne funkcje SON: samokonfiguracja, samooptymalizacja i samonaprawianie.