Cytat:Józef Bielak (ur. 1741 w Łowczycach pod Nowogródkiem, zm. 11 czerwca 1794) – generał major wojsk polskich, Tatar litewski, muzułmanin. Herbu Bielak. Tatar litewski ze starej rodziny tatarskiej w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Oficer ułanów w pułku Czymbaja Murzy Rudnickiego, który to pułk był przydzielony do dworu saskiego do 1764 roku. Walczył w armii saskiej na Śląsku, w Saksonii i w Czechach w czasie wojny siedmioletniej. Został pułkownikiem i stanął na czele pułku tatarskiego Rzeczypospolitej. W czasie konfederacji barskiej walczył po stronie konfederatów, pod komendą Kazimierza Pułaskiego przeciwko Rosjanom. W 1771 przeszedł jednak na stronę króla. Jednak już wkrótce powrócił do konfederatów i wziął udział w bitwie pod Stołowiczami. W 1772 został generałem majorem wojsk litewskich. W latach 1788-1789 tłumił bunty chłopskie na Ukrainie. Odznaczył się w wojnie polsko-rosyjskiej 1792, dowodząc litewskim korpusem straży przedniej. Brał udział m.in. w bitwach pod Mirem, Zelwą i pod Brześciem. Był jednym z najzdolniejszych dowódców polskich tej kampanii. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari.