Cytat:Trabant – samochód produkowany w latach 1957-1991 w fabryce VEB Sachsenring Automobilwerke w Zwickau (założonej w 1902 r. przez Augusta Horcha) w Niemieckiej Republice Demokratycznej.

Samochód Trabant był rozwinięciem i kolejną wersją taniego i małego samochodu osobowego AWZ P70, produkowanego w tych zakładach od 1955 r. W samochodzie tym po raz pierwszy zastosowano karoserię z tworzywa sztucznego duroplast. Wykorzystanie tworzyw sztucznych do budowy nadwozia podwyższyło jego odporność na korozję. Karoseria z duroplastu ma podwyższoną wytrzymałość na zgniatanie; w razie pożaru duroplast nie pali się, a jego temperatura topnienia jest zbliżona do temperatury topnienia aluminium.Poza duroplastem zastosowano też inne rozwiązania techniczne, kontynuowane w następnych modelach: małolitrażowy silnik dwusuwowy, duże szyby, stosunkowo pojemne wnętrze, itp.). Kolejną wersją tego modelu był samochód P-50, który w 1957 r. nazwano trabantem (dla uczczenia wystrzelenia w ZSRR sputnika – niem. trabant). Po wersji P-50, w latach 1957-1989 produkowano jeszcze modele oznaczane jako P-600 i P-601. Model P-600 był jedynie rozwinięciem technicznym modelu P-50 (silnik o pojemności 600 cm3), natomiast wprowadzony w 1964 roku model 601 był bardziej przełomowy. Wprowadzono nową stylizację nadwozia (wzorowaną na samochodach produkowanych w USA), oraz później kolejne zmiany takie jak: instalacja elektryczna o napięciu 12V, tylne zawieszenie oparte na sprężynach i poprzecznych wahaczach, zmieniona pompa hamulcowa, bezobsługowy elektroniczny zapłon, nowa konstrukcja felg, ogrzewana tylna szyba, światło przeciwmgłowe i wsteczne, zagłówki siedzeń przednich oraz bezwładnościowe pasy bezpieczeństwa.

W latach 1990-1991 produkowano ostatnią wersję trabanta – model 1.1. Był on wyposażony w czterosuwowy silnik od Volkswagena Polo – stąd ich popularna nazwa Trapolo (lub Trampolo). Wszystkich modeli Trabanta wyprodukowano w Zwickau 3 051 485 sztuk, z których w chwili zjednoczenia Niemiec było eksploatowanych ok. 2 miliony i głównie dzięki trabantom NRD była najbardziej zmotoryzowanym krajem bloku wschodniego (w roku 1989 na jeden samochód osobowy przypadały 4 osoby).

Trabanty produkowane po 1990 r. z czterocylindrowymi silnikami czterosuwowymi od Volkswagena Polo o pojemności 1043 cm3, o mocy 29 kW (39,5 KM), miały lepsze osiągi. Oprócz zwiększenia pojemności silnika, wprowadzono także inne zmiany – resory piórowe zamieniono na kolumny McPhersona, zbiornik paliwa został umieszczony pod bagażnikiem (w modelu 601 był umieszczony pod maską). Rozstaw śrub kół uległ znacznym modyfikacjom (przystosowanie do standardu europejskiego). Przednie hamulce bębnowe zastąpiono tarczowymi. Wprowadzono też kilka zmian związanych ze stylistyką pojazdu – nowa deska rozdzielcza, inny kształt (teraz metalowej) maski przedniej, nowe lampy tylne, w których zintegrowano tylne światło przeciwmgielne i cofania, nowa atrapa oraz plastikowe zderzaki. Trabant, a zwłaszcza jego wersje sprzed roku 1990, jest jednym z symboli "realnego socjalizmu" i odzwierciedleniem wielu tendencji politycznych i socjologicznych w krajach socjalistycznych. Był przedmiotem licznych dowcipów, ale już w latach 90. stał się w Europie Zachodniej samochodem kultowym i doczekał się w Niemczech licznych klubów miłośników. Również w Polsce powstały kluby miłośników tej marki.
Potocznie nazywany Sputnik na kółkach, Ford karton, Trabi, Zemsta Honeckera, mydelniczka, trampek, skrzydlak.