Cytat:Kazimierz Chłędowski cz. II- pracował w instytucjach rządowych we Lwowie (m.in. komisarz powiatowy Namiestnictwa we Lwowie w okręgu lwowskim i złoczowskim). Od 1881 pracował jako urzędnik w Wiedniu - rzeczywisty tajny radca Biura Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (1881-1882), szef Biura tajnego radcy Ministerstwa dla Galicji (1882-1899), minister spraw dla Galicji (1899-1900). Od połowy lat 60. publikował artykuły popierające idee pozytywistyczne (w "Dzienniku Literackim"). Był autorem powieści obyczajowych (Skrupuły, 1877; Ella, 1877), powieści kryminalnej (Po nitce do kłębka, 1872), utworów satyrycznych (Album fotograficzne, 1870-1872, 2 części, portrety polityków galicyjskich; Zwierciadło głupstwa, 1877, powieść). Wysoko cenione są jego pamiętniki z lat 1843-1901 (wydane w 2 tomach w 1951 /drugie uzupełnione wydanie w 1957/), a także prace z historii kultury. Przekazał w nich efekt swoich wieloletnich badań muzealnych i archiwalnych we Włoszech, opisując problemy religijne, polityczne, kulturalne, literackie i naukowe Italii od XV do XVII wieku. Współpracował z wieloma pismami, m.in. "Biblioteką Warszawską", "Gazetą Lwowską", "Gazetą Polską", "Gazetą Warszawską", "Słowem", "Tygodnikiem Ilustrowanym". Był przeciwnikiem poezji romantycznej, wypowiadał się także przeciwko powstaniu styczniowemu. Do grona jego przyjaciół należeli m.in. kompozytor Władysław Żeleński, poeta Adam Asnyk, malarz Artur Grottger, aktorka Helena Modrzejewska. Żona Chłędowskiego, Stefania z Tabęckich (1850-1884) była literatką, nowelistką i eseistką. W 1907 został członkiem-korespondentem AU; był odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Franciszka Józefa i Krzyżem Kawalerskim Orderu Cesarza Leopolda.