Cytat:Kazimierz Chłędowski, urodzony 23 lutego 1843 w Lubatówce koło Krosna, zmarł 20 marca 1920 w Wiedniu– pisarz polski, pamiętnikarz, badacz kultury, satyryk, historyk kultury, gawędziarz, popularyzator kultury włoskiej, działacz państwowy, minister monarchii austro-węgierskiej, właściciel m. Wietrzno koło Krosna. Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Był synem Ottona Chłędowskiego (dzierżawcy i administratora dóbr Męcińskich w Dukli i Załuskich w Iwoniczu) i Michaliny z Niesiołowskich, bratankiem Adama Tomasza (1790-1855) - bibliografa, dziennikarza, wydawcy - oraz Walentego - krytyka literackiego i wydawcy. Jego ciotką była Maria Pomezańska z Chłędowskich (1806–1862) - malarka, pisarka, pamiętnikarka, gawędziarka. Żoną Chłędowskiego została Stefania z Tabęckich (1850-1884), pisarka. Pierwsze nauki pobierał w domu rodzinnym. Następnie uczęszczał do szkoły w Sanoku. Jego nauczycielem, jak i Michała Bobrzyńskiego, był Piotr Burzyński. Później uczył się w gimnazjach w Tarnowie i Nowym Sączu oraz w gimnazjum św. Anny w Krakowie. Studiował prawo na uniwersytecie w Pradze i na Uniwersytecie Jagiellońskim (1862-1867). W 1867 obronił doktorat praw na UJ po przedstawieniu pracy Zdania ze wszystkich umiejętności prawniczych i politycznych. Przygotował również rozprawę habilitacyjną O kredycie rolniczym i jego instytucjach na UJ, ale nie zgłosił się do wykładu habilitacyjnego i nie uzyskał stopnia docenta.