Cytat:Józef Franciszek Bliziński cz. II- działalność literacką rozpoczął w okresie studenckim. Debiutował w 1860 wierszowaną komedią Imieniny (przeróbka Konkurentów powstałych w 1859) opublikowaną w "Gazecie Codziennej". Z czasopismem tym współpracował również w późniejszych latach, publikując w nim materiały etnograficzne. W 1877 otrzymał pierwszą nagrodę w krakowskim konkursie dramatycznym za komedię Pan Damazy. Akcja sztuk Blizińskiego rozgrywała się najczęściej w środowisku wiejskiej szlachty. W Imieninach opisał przywary środowiska wiejskiego, ziemiaństwa i szlachty - poczesne miejsce zajął w niej "handel panną". Podobnie w Dziwolągach (1876) przedstawił humorystyczny obraz środowiska ziemiańskiego. Najbardziej dojrzałe artystycznie były późniejsze komedie: Pan Damazy (1877) i Rozbitki (1881). W Rozbitkach ukazana została degradacja ziemiaństwa, jego rozrzutność, kłótliwość, a z drugiej strony - arystokratyczny snobizm mieszczaństwa. Motywy komiczne uległy w tych sztukach ograniczeniu, a obok nich pojawiły się wątki traktowane serio. Bohaterowie stali się bardziej skomplikowani psychologicznie (np. w Rozbitkach). Inni, chociaż traktowani humorystycznie, pokazywani byli z sympatią, np. tytułowy Pan Damazy - przedstawiciel cnót staroszlacheckich, szorstki i porywczy, ale jednocześnie uczciwy i dobry - czy młody adept pozytywizmu. Sztuki te zbliżały się do tzw. komedii społecznej, czyli odnoszącej się do ważnych zjawisk społecznych. Bliziński był też etnografem, badał język ludowy, obyczaje, stroje. Przyjaźnił się z Oskarem Kolbergiem, którego uwiecznił w postaci Heliodora w Marcowym kawalerze, będącym pożegnalnym akcentem wsi kujawskiej. Jego dorobek ulegał licznym przeobrażeniom wraz z przemianami ekonomicznymi ówczesnej Polski (rozwój kapitalizmu, deklasacja ziemiaństwa i alians bogatych mieszczan z arystokracją rodową) - Rozbitki.