Cytat:Joachim Bielski, herbu Prawdzic, urodzony we wsi Biała (powiat pajęczański) ok. 1540, zmarł w 1599– sekretarz królewski, rycerz, poseł, poeta, historyk. Pisał po polsku i łacinie. Był jedynym synem rycerza sieradzkiego i pisarza Marcina. Uczył się w szkółce parafialnej w Kurzelowie, następnie w protestanckim gimnazjum akademickim w Brzegu, potem w Krakowie, gdzie poznał podkanclerza koronnego, kanclerza wielkiego koronnego Piotra Dunina-Wolskiego i z nim się zaprzyjaźnił. Był posłem dyplomatycznym króla Stefana Batorego, m.in. towarzyszył Mikołajowi Firlejowi – kasztelanowi wiślickiemu, w poselstwie do margrabiego brandenburskiego oraz w misji do Elbląga (połowa lipca 1577 r.), celem przegotowania tego miasta do obrony przed najazdem wojsk gdańskich. W 1579 r. brał udział w wyprawie moskiewskiej Stefana Batorego. Około 1588–1590 r. został sekretarzem Zygmunta III Wazy. Był posłem na sejm, deputowanym do Trybunału Królewskiego. Zbiór jego wierszy łacińskich pod tytułem Carminum liber wydano w Krakowie w roku 1588. Wydał w 1597 r. i uzupełnił nowszymi dziejami Kroniki świata (Popularny podręcznik historii w XVII i w XVIII w.) Marcina Bielskiego. Doprowadził je do czasów Zygmunta III Wazy. Jest także autorem Dalszego ciągu kroniki polskiej dotyczącego lat 1587-1598, odnalezionego przez F. M. Sobieszczańskiego, gdzie opisał dziesięć lat dziejów Polski (1587–1598). Nowe utwory Joachima Bielskiego odnalazł też W. Bieńkowski.