Cytat:Druga wojna syryjska (260 p.n.e. - 253 p.n.e.) - konflikt pomiędzy Egiptem Ptolomeuszy a królestwem Seleukidów. Na czele obu stron stali Ptolemeusz II oraz Antioch II, popierany przez wyspę Rodos. Drugą wojnę syryjską poprzedziła wojna chremonidejska w latch 267 p.n.e. - 261 p.n.e. o Milet i Efez, która wyznaczyła cele militarne obu stronom. Konflikt syryjski rozgrywał się przede wszystkim w rejonie Morza Egejskiego, Jońskiego oraz w Anatolii. Na zachodzie tymczasem trwała rewolta syna króla egipskiego Ptolemeusza młodszego, wspieranego przez Milet i Samos. Powstanie zakończyło sie jednak w roku 259 p.n.e. porażką młodego Ptolemeusza. Rok później Antioch II Theos odzyskał Milet oraz Samos. Krótko później egipska flota pod wodzą Chremonidesa poniosła klęskę przeciwko Rodos w bitwie morskiej pod Efezem, w wyniku czego utracono Efez na kolejne lata. Wiosną 255 p.n.e. miała miejsca kolejna bitwa morska w pobliżu wyspy Kos, w wyniku której admirał egipski Patroklos, (weteran wojny chremonidejskiej w której walczył z Macedończykami Antygona II Gonatasa wspierającego Seleukidów) poniósł druzgocącą porażkę z rąk przeciwnika. Po tej klęsce panowanie egipskie na wyspach greckich dobiegło końca. Podobnie rzecz się miała w Anatolii, gdzie Ptolemeusze musieli uznac wyższość Seleukidów. Dzięki tym sukcesom Antioch II odzyskał utracone wcześniej Cylicję oraz Pamfilię. Dzięki dyplomacji egipskiej do roku 253 p.n.e. udało się zawrzeć pokój, który przypieczętowano małżeństwem Antiocha II z córką Ptolemeusza Berenike, co doprowadziło w końcu do śmierci Antiocha. Władca porzucił bowiem swoją małżonkę Laodike. W roku 246 p.n.e. Antioch został w zemście otruty przez Laodike, podczas wizyty u byłej małżonki. Wraz z nim śmierć poniosła Berenike oraz jej dwaj synowie. Wydarzenie to stało się przyczyną wybuchu trzeciej wojny syryjskiej.