Cytat:Secesja cz. II- Jak już zostało powiedziane, na pojawienie się secesji w Anglii złożyło się wiele czynników. Za jednego z pierwszych angielskich artystów secesyjnych uważa się projektanta Arthura H. Mackmurdo, autora m.in. okładki do książki Wren's City Churches (1883) z motywem falujących, dynamicznych kwiatów. Czołowym twórcą był Aubrey Beardsley, tworzący w latach 90. XIX, który w swoich rysunkach szczególnie często (i bardzo śmiało) odwoływał się sfery erotycznej (np. nimfomanii). Jego ilustracje cechował silny linearyzm i płaszczyznowość, wyrafinowanie, rezygnacja ze światłocienia, deformacja - czasem wręcz karykaturalna. To właśnie w belgijskiej Brukseli - bardzo żywym wówczas ośrodku artystycznym - najwcześniej pojawiła się architektura secesyjna. Pierwszym dziełem był Maison Tassel (Dom Tassela), wzniesiony przez Victora Hortę w latach 1892-3. Pomieszczenia otrzymały różnorodne kształty, wzajemnie się przenikając. Klatka schodowa dekorowana jest motywami z dynamicznej, wijącej się linii, umieszczonymi na ścianach, podłodze, balustradzie i kolumienkach. W fasadzie architekt umieścił wykusz i okna o rozmaitych kształtach. Niejasna jest kwestia oryginalności Maison Tassel i stopnia, w jakim innym artyści mogli wpłynąć na powstanie tego pierwszego, w pełni secesyjnego i jednolitego dzieła architektonicznego. Horta był autorem także wielu innych kamienic i budowli (np. Hôtel Solvay, 1895-1900; Maison du Peuple, 1896-9), eksponujących żelazna konstrukcję, stosujących krzywolinijne ornamenty i różnorodne materiały. Drugim czołowym secesyjnym twórcą był Henry van de Velde, najpierw działający jako malarz (neoimpresjonista i abstrakcjonista), od lat 90. jako architekt, projektant wnętrz, mebli, porcelany, biżuterii itd. Pierwszym ważnym dziełem była willa Bloemenwerf w Ukkel z secesyjnymi meblami i wyposażeniem. Następnie zaprojektowane wnętrza dla S. Binga do budynku w Paryżu zw. Maison Bing lub Maison de l'Art Nouveau, spotkały się mieszanym odbiorem. W 1897 roku miała miejsce wystawa dzieł Veldego, która ugruntowała jego pozycję, stając się wręcz dla młodych artystów objawieniem nowego stylu. Po 1900 van de Velde tworzył w Niemczech, projektując liczne wnętrza i teatr Werkbund w Kolonii (1914). Zajmował się także teorią sztuki, pisząc artykuły i wykładając. Opowiadał się za sztuką bez podziału na sztuki piękne i rzemiosło, dostępną dla wszystkich. Był zwolennikiem maszyny, a nawet głosił piękno nowych wynalazków (np. lokomotywy). Posługiwał się przede wszystkim linią. W malarstwie główną postacią był symbolista Fernand Khnopff, tworzący nastrojowe płótna z melancholijnymi kobietami.