Cytat:Jean-Paul Charles Aymard Sartre cz. II- w 1921 wrócił pod opiekę matki do Paryża, gdzie uczęszczał do liceum Henryka IV. Tam odkrył w sobie zdolności przywódcze. Był wyjątkowo uzdolniony, jednocześnie lubił prowokować i szokować otoczenie. W tym czasie zaczął pisać pierwsze opowiadania satyryczne. Podczas studiów w elitarnej École Normale Supérieure w Paryżu swoim pacyfistycznym skeczem w 1927 Sartre spowodował dymisję dyrektora. Czytał ponad 300 książek rocznie i pisał ogromne ilości piosenek, poematów, opowiadań i powieści. W 1927 roku Sartre startował w concours d'agrégation z filozofii; zbyt indywidualne potraktowanie zadanych tematów sprawiło, że nie znalazł się w gronie laureatów. Podczas przygotowań do powtórnego egzaminu poznał Simone de Beauvoir, w której zakochał się i nazywał swoją "konieczną miłością" (amour nécessaire), co nie przeszkadzało mu w nawiązywaniu licznych związków z innymi kobietami (amours contingentes). W 1929 Sartre i de Beauvoir zostali przyjęci do grona agrégés z filozofii (on – z pierwszą lokatą, ona z drugą). W listopadzie 1929 rozpoczął 15 miesięczne szkolenie wojskowe, podczas którego uczył się meteorologii (później, w latach 1939-1941 był meteorologiem w armii francuskiej). Po odbyciu obowiązkowej służby wojskowej, Sartre zatrudnił się jako nauczyciel w Hawrze; był to dla niego bardzo trudny okres, którego świadectwem są fragmenty książki Mdłości. Charyzma zjednała mu jednak serca uczniów. Pracował następnie w Instytucie Francuskim w Berlinie, gdzie skupił się studiowaniu fenomenologii Husserla. Pierwsza opublikowana w 1938 książka Sartre'a La Nausée (Mdłości), powieść filozoficzna i częściowo autobiograficzna, odniosła sukces. Przeniósł się do Neuilly-sur-Seine, gdzie napisał zbiór opowiadań Le Mur (Mur). Zmobilizowany w 1939, spędził bezczynny okres dziwnej wojny na pisaniu ogromnej ilości utworów (pisał po 12 godzin dziennie). Podczas pierwszych walk w czerwcu 1940 dostał się do niewoli i osadzony był w obozie jenieckim w Niemczech, gdzie po raz pierwszy w życiu zaczyna odczuwać solidarność z innymi ludźmi; organizuje działalność kulturalną, pisze sztuki teatralne. Dzięki fałszywemu zaświadczeniu lekarskiemu wyszedł na wolność w 1941 i przyjechał do Paryża. Włączył się w działalność ruchu oporu; tworzył organizację podziemną "Socjalizm i wolność". Pod koniec wojny został zwerbowany przez Alberta Camusa do innej organizacji konspiracyjnej "Walka". Pisze kolejne sztuki teatralne , m.in. Elektrę i Muchy. Po wojnie zaczął pisać artykuły do gazet (m.in. do "Le Figaro"), wyjechał do USA, gdzie przyjmowany był uroczyście jako bohater ruchu oporu.