Cytat:Prerafaelici (ang. The Pre-Raphaelite Brotherhood) – stowarzyszenie artystyczne założone w Londynie w 1848 roku przez studentów The Royal Academy of Art: Johna Everetta Millaisa, Williama Hunta, Dantego Gabriela Rossettiego i jego brata Williama Michaela, do których dołączyli później malarze James Collinson, literat Frederick George Stephens, rzeźbiarz Thomas Woolner, a nieco później Walter Howell Deverell i Charles Allston Collins. Z grupą związany był także malarz Ford Madox Brown. Występowali przeciwko wiktoriańskiej, czysto akademickiej sztuce i głosili program sztuki odrodzonej moralnie, wzorowanej na twórczości mistrzów wczesnego włoskiego renesansu. Program grupy oparty był na poglądach Johna Ruskina oraz idei odnowy sztuki poprzez sięgnięcie do twórczości włoskich mistrzów wczesnorenesansowych oraz Williama Blake'a. Z jednej strony marzyli o powrocie średniowiecza, z drugiej starali się zmierzyć z problemami swoich czasów. Ich twórczość pokrewna była działalności niemieckiej grupy nazareńczyków. Nurt prerafaelicki rozpowszechnił się w Europie, wielu wyznawców znalazł we Francji, Belgii ale również w Europie środkowej. Był ważnym elementem formującego się ruchu odnowy sztuki rzemiosła w Wielkiej Brytanii – Arts and Crafts. Od 1848 r. młodzi artyści kopiowali ryciny w Towarzystwie Cyklograficznym (Cyclographic Society) i spotykali się w pracowni Hunta na Cleveland Street lub w rodzinnym domu Millaisa. Rossettiego i jego uczniowie: Morris i Burne-Jonesa wspólnie dadzą początek sztuce użytkowej, zakładając sklep z zaprojektowanymi przez siebie rzeczami codziennego użytku. Ich działalność nie dotyczyła jedynie malarstwa. Swoje rozważania o sztuce i wiersze, nawiązujące do Petrarki i średniowiecznych ballad angielskich, zamieszczali w piśmie „The Germ” (Zarodek), którego zdołali wydać tylko cztery numery. Z Bractwem związany byli również malarze Walter Crane oraz William Morris, który w 1890 roku otworzył drukarnię na przedmieściach Londynu, z postanowieniem przywrócenia piękna książce. Przyczynę upadku książki widział w nowoczesnych wynalazkach i umasowieniu produkcji. W drukarni Morrisa druki składano ręcznie i odbijano na ręcznych prasach. Ideałem prerafaelitów była książka renesansowa i pięknie iluminowane średniowieczne kodeksy, korzystali więc z renesansowych motywów zdobniczych, a do składu tekstu stosowali czcionkę wzorowaną na antykwie Jensona. Stawiali na wygląd i wykończenie książki, nierzadko mniejsze znaczenie miał tekst. Jako grupa, zakończyli swoją działalność w 1853.

(25-06-2011 15:23)Vercc napisał(a):  Ja swój temat dodałem kilka sekund po moim więc zamknij japę -.-