Cytat:Prymitywizm cz. II- w 1884 roku powstał Salon Artystów Niezależnych, zwany później po prostu Salonem Niezależnych. W tamtym czasie było to opiniotwórcze serce Paryża, centrum sztuki światowej. W pierwszych latach istnienia promowano w nim sztukę prymitywną lub – precyzyjniej – prymitywistyczną. W okresie dadaizmu i kolejnych prądów awangardy XX wieku sztuka prymitywistów zdobywała coraz szersze uznanie nie tylko wśród artystów i teoretyków sztuki, ale i wśród szerokiej publiczności. Szczególnie zaś surrealizm docenił związki tej sztuki z podświadomością zbiorową i indywidualną. Pierwszym i największym malarzem naiwnym, który spotkał się ze światowym uznaniem, był Henri Rousseau (Celnik) (1844 – 1910), zwany tak od swojego zawodu. Obrazy Rousseau często przedstawiają las (lub raczej dżunglę); są malowane z niezwykłą precyzją w prostym, lekko zgeometryzowanym stylu. Malarz umieszcza na płótnie różne symboliczne zwierzęta – rajskie ptaki, tygrysy czy węże. Symbolika tych obrazów nie jest jednak intelektualna, lecz emocjonalna – ma raczej budować nastrój niż odwoływać się do skojarzeń odbiorcy. Charakterystyczne dla Celnika Rousseau są żywe kolory i silne kontury. Przez wiele lat aktywny na "scenie" prymitywizmu był niemiecki pisarz Wilhelm Uhde (dość znany w światku artystycznym Paryża; sportretował go w swoim czasie Picasso). Ów aktywny propagator malarstwa naiwnego spopularyzował malarstwo Séraphine de Senlis (1864-1934), która była przez pewien czas jego gosposią. Jej obrazy przedstawiają głównie kwiaty ogrodowe, malowane z niezwykłą, wspomnianą już jako charakterystyczną dla malarstwa naiwnego, precyzją. Kształty układające się z maleńkich listków przypominają ludowe wzory roślinne. Z podobną pieczołowitością pracował Louis Vivin (1861-1936), znany najlepiej ze swych "widokówek", na których przy pomocy uproszczonych środków przedstawiał sceny podmiejskie i miejskie. Na obrazach Vivina nie ma głębi perspektywicznej ani cieniowania, są za to niezwykle żywe kolory i ostre kontrasty barw, przywodzące na myśl dziecięce obrazki pastelowe. Z późniejszego okresu popularności sztuki naiwnej można wymienić jeszcze dwóch francuskich artystów: André Bauchanta oraz Camille Bombois. Najsłynniejszymi polskimi malarzami prymitywistami byli Nikifor Krynicki, Teofil Ociepka czy Karol Kostur.