Cytat:Feminizm drugiej fali – zbiorcze określenie różnorodnych zjawisk związanych z ruchem feministycznym, które wystąpiły w latach 60. i 70. XX wieku w Stanach Zjednoczonych i Europie (szczególnie w Wielkiej Brytanii, Niemczech i Francji). Oprócz problemów podejmowanych także przez feminizm pierwszej fali (edukacja i zmiany w prawie), feminizm drugiej fali zajmował się również równouprawnieniem na rynku pracy, kwestiami aborcji oraz kobiecą seksualnością. Podejmował również problem rozdziału między sferą prywatną, a publiczną. Jednym z jego głównych haseł było "to co osobiste, jest polityczne" (ang. the personal is the political). Druga fala feminizmu była konsekwencją rozczarowania dotychczasowymi działaniami na rzecz równouprawnienia, skupionymi przede wszystkim na formalnych gwarancjach prawnych. Wbrew przewidywaniom, zmiany prawne nie pociągnęły za sobą rzeczywistej równości płci. Termin "feminizm drugiej fali" (ang. second wave feminism) został po raz pierwszy użyty przez Marshę Lear w 1968, kiedy ruch był już ukształtowany. Feminizm drugiej fali miał się skończyć wraz z narastaniem wojen seksualnych w ramach ruchu feministycznego (koniec lat 70. XX w.), choć czasem jest wyznaczany na lata 90. XX wieku, kiedy pojawił się feminizm trzeciej fali. Drugofalowy feminizm nie był zjawiskiem jednorodnym. W Stanach Zjednoczonych wyróżnić można jego odłam liberalny i radykalny. Nurt liberalny związany był z prawicą i należały do niego przede wszystkim starsze działaczki różnych organizacji kobiecych, starających się o zmianę sytuacji kobiet w ramach istniejącego systemu społecznego. Działalność ich przyczyniła się do znacznego rozwoju ustawodawstwa dotyczącego równości w miejscu pracy. Istotną pracą dla tego nurtu była wydana w 1963 Mistyka kobiecości Betty Friedan. Autorka opisała w niej własną frustrację wywołaną tradycyjnymi rolami kobiecymi w patriarchalnym społeczeństwie amerykańskim, które porównała do obozu koncentracyjnego. W 1966 Friedan założyła National Organization for Women, która stała się główną organizacją prawicowego nurtu feminizmu. W nurcie radykalnym działały młodsze kobiety, związane z ruchem na rzecz praw obywatelskich oraz z nową lewicą. Radykalne feministki działały w mniejszych grupach, często nie mających charakteru sformalizowanego, a ich celem było radykalne przekształcenie społeczeństwa. W krajach europejskich feminizm drugiej fali związany był najczęściej z myślą socjalistyczną. Ruchy feministyczne w Wielkiej Brytanii czy Francji podejmowały tematy związane z równością na rynku pracy, prawem do aborcji czy kwestiami opieki nad dziećmi.