Cytat:Droga Birmańska cz. III- w dniu 21 maja 1948 dowództwo Hagany podjęło decyzję o znalezieniu nowej drogi, która umożliwiłaby w tajemnicy przed Arabami dostarczanie zaopatrzenia do Jerozolimy. Nie było jasne, którędy nowa droga miałaby przebiegać. Dlatego trzech żołnierzy z 3 Batalionu Brygady Harel (Palmach) – Arieh Tepper, Jair Mondlack i Szlomo Ben-Szalom – otrzymało do wykonania tajną misję, znalezienia najbardziej dogodnej trasy do budowy nowej drogi. Swoją pracę wykonywali nocą, tak aby nie zostać wykrytym przez arabskich chłopów z okolicznych wiosek. Dla ułatwienia robót zajęto i wysiedlono pobliskie arabskie wsie Bajt Susin i Bajt Jiz. W nocy z 29 na 30 maja jedenastu żołnierzy Palmach przeprowadziło górski zwiad w dwóch jeepach. Wśród nich był dowódca Brygady Harel, Szlomo Szamir, który z zawodu był inżynierem. Celem zwiadu było sprawdzenie, czy jest możliwe przejechanie samochodu ciężarowego ze zdobytej arabskiej wioski Dajr Muhajsin do Szaar HaGai, skąd był już swobodny dojazd do Zachodniej Jerozolimy. Równocześnie tej samej nocy bez wcześniejszej koordynacji podobny zwiad przeprowadził oficer operacyjny Brygady Harel. Wyjechał on jeepem z kibucu Kiriat Anavim. Ku ich wielkiemu zdziwieniu oba patrole Palmach spotkały się w połowie drogi. Odkryta droga stwarzała trudności w środkowym odcinku o długości 10 kilometrów, który był nieprzejezdny dla ciężarówek. Aby nie tracić czasu, wysłano konwój jeepów po broń i amunicję do Tel Awiwu. Równocześnie z Jerozolimy wyruszył konwój pustych ciężarówek. Broń i amunicję dowożono z moszawu Kfar Bilu, skąd organizowano konwoje, które dojeżdżały w rejon Dajr Muhajsin. Tutaj zaopatrzenie ładowano na plecy tragarzy, muły i wielbłądy i przez osiem kolejnych dni przenoszono pieszo przez nieprzejezdny górski odcinek drogi. Większa część przenoszonych w ten sposób towarów (żywność i paliwo) była dostarczana jednostce inżynieryjnej, która rozpoczęła prace przy budowie drogi. Początkowo prace wykonywano przy pomocy rąk i prostych narzędzi. Dopiero po kilku dniach dostarczono kilka ciężkich pojazdów mechanicznych. Gdy była potrzeba wysadzenia przeszkód drogowych, wybuchy koordynowano z ostrzałem artyleryjskim, aby w ten sposób ukryć prowadzone prace. Trwały one bez przerwy w dzień i w noc.