Cytat:Anna Boleyn cz. II- na początku Henryk pragnął trzymać Annę Boleyn z daleka od sprawy rozwodowej, wkrótce stało się jednak jasne, że jest ona bezpośrednią przyczyną rozstania królewskiej pary. W grudniu 1527 r. Anna Boleyn na stałe zamieszkała na królewskim dworze gdzie cieszyła się wieloma przywilejami zarezerwowanymi dla królowej Anglii. Sprawą rozwodową króla Henryka VIII u papieża Klemensa VII zajął się kardynał Thomas Wolsey. Ze względu jednak na panującą wówczas sytuację polityczną (papież Klemens VII był zakładnikiem Karola V siostrzeńca Katarzyny Aragońskiej) i postawę królowej Katarzyny która twierdziła, że jej małżeństwo z Arturem Tudorem nie zostało skonsumowane rozwód opóźniał się. W czerwcu 1528 r. papież Klemens VII zadecydował, że sprawa rozwodowa odbędzie się w Anglii, a jego legatami będzie kardynał Wolsey oraz kardynał Lorenzo Campeggio. Angielska sprawa rozwodowa nie przyniosła jednak rozstrzygnięcia, a papież zabronił Henrykowi VIII zawierania małżeństwa z Anną dopóki nie zapadnie decyzja w Rzymie. Anna Boleyn i jej zwolennicy przekonali króla Henryka VIII, że ogromną winę za to ponosi kardynał Wolsey, który celowo opóźnia rozwód. W 1529 r. kardynał Wolsey został pozbawiony swojej władzy i wpływu na króla. Zmarł w drodze do więzienia, oskarżony o zdradę stanu 29 listopada 1530 r. Gdy jasnym stało się, że papież Klemens VII nie wyda pozwolenia na rozwód, Henryk VIII zaczął szukać innego rozwiązania. Rozwiązaniem wydała się droga reformacji i książka reformatora Williama Tyndale’a pt. "The Obedience of a Christian Man" w której autor twierdził iż władza spoczywa w rękach króla jako Bożego pomazańca, a nie w rękach papieża, a król jako przedstawiciel Boga na ziemi ma prawo podejmować każdą decyzję. Henryk VIII przyjął książkę z wielkim entuzjazmem i już w 1531 r. królowa Katarzyna Aragońska została wydalona z dworu, a jej miejsce zajęła Anna Boleyn. Kiedy w 1532 r. zmarł Arcybiskup Canterbury William Warham, Henryk VIII mianował na to stanowisko Tomasza Cranmera który był bliską związany z rodziną Anny Boleyn. Wkrótce Henryk VIII ogłosił siebie głową kościoła w Anglii. Henryk VIII nareszcie był wolny i mógł poślubić Annę Boleyn. 1 września 1532 r. Anna Boleyn została mianowana Markizą Pembroke, w ten sposób stała się najważniejszą kobietą na dworze. 11 października 1532 r. Anna Boleyn i Henryk VIII wyruszyli do Calais na spotkanie z Królem Francji Franciszkiem I. Wydarzenie to było przełomowe, bowiem Henryk VIII przedstawił po raz pierwszy oficjalnie Annę jako przyszłą żonę i królową. Małżeństwo Henryka VIII Tudor z Anną Boleyn odbyło się w tajemnicy 25 stycznia 1533 r., Anna była już wtedy w ciąży. 23 maja 1533 r. Tomasz Cranmer uznał poprzednie małżeństwo króla Henryka VIII z Katarzyną Aragońską za nieważne, a 28 maja 1533 r. małżeństwo króla z Anną Boleyn zostało prawnie zalegalizowane. Obchody koronacyjne Anny były ogromnym wydarzeniem i trwały cztery dni. Henryk VIII pragnął aby jego nowa żona została w pełni zaakceptowana przez angielskie społeczeństwo. 29 maja 1533 r. pięćdziesiąt wspaniale ozdobionych barek eskortowało Annę Boleyn zgodnie z tradycją z Greenwich do Tower of London. Gdy Anna przybyła do Tower, została przywitana salutami ognia. Wszyscy znajdujący się wewnątrz, przywitali przyszłą królową, oraz poprowadzili ją do króla Henryka. Anna i Henryk VIII spędzili w Tower dwa dni, w specjlanie dla nich przygotowanych komnatach. 31 maja 1533 r. Anna Boleyn opuściła mury Londyńskiej Tower, podróżując lektyką do Pałacu Westminster. 1 czerwca 1533 r. udała się do Opactwa Westminsterskiego w towarzystwie najważniejszych osób w państwie.