Cytat:Henryk IV Prawy cz. II- w obronie swojego władcy możni wrocławscy zaczęli zbierać rycerstwo, sprawy Prawego zdecydowali się również bronić Przemysł II Wielkopolski i brat stryjeczny Henryka – jego imiennik Henryk III Głogowczyk. Król czeski ograniczył się niestety tylko do gorączkowych apeli i próśb o uwolnienie. Do rozstrzygającej krwawej bitwy pomiędzy oddziałami koalicji i Bolesława Rogatki doszło 24 kwietnia 1277 w bitwie pod Stolcem. Zwycięstwo przypadło stronie legnickiej dzięki odwadze i talentom militarnym syna Rogatki Henryka V Brzuchatego – Przemysł II i Henryk III znaleźli się w niewoli. Wolność Henryk IV Prawy razem z niefortunnymi obrońcami odzyskał dopiero pod koniec roku, kiedy zdecydował się zaakceptować wyniki rozmów Przemysła Ottokara z jego przeciwnikami. Ostatecznie Prawy został zmuszony oddać Rogatce jedną szóstą księstwa ze Środą Śląską na czele, Ottonowi V w zastaw Krosno Odrzańskie (uzyskane od książąt głogowskich w 1273 lub 1274 r.), wreszcie Bolesławowi Pobożnemu okup pieniężny. W 1278 roku rycerze wrocławscy spod znaku Henryka IV uczestniczyli w wielkiej bitwie pod Suchymi Krutami, w której legły w gruzach wraz ze śmiercią imperialne plany Przemysła Ottokara II. Sam książę wrocławski w wyprawie nie uczestniczył, jednak na wieść o śmierci króla czeskiego, jako jego bliski krewny (był wnukiem królewny czeskiej Anny) i sojusznik wyruszył do Pragi by objąć tam rządy w imieniu małoletniego Wacława II. Próba zdobycia regencji zakończyła się fiaskiem (regentem został Otto V Brandenburski), Prawy nie wyszedł jednak bez niczego otrzymując od Rudolfa z Habsburga ziemię kłodzką. Uwolnienie się z kurateli Przemyślidy Henryk IV wykorzystał też wykupując w 1279 r. Krosno Odrzańskie. Po śmierci swojego dotychczasowego protektora Prawy zaczął bliżej współpracować z królem rzymskim Rudolfem z Habsburga sondując na zjeździe w Wiedniu w 1280 r. możliwość otrzymania z jego rąk korony królewskiej. Niektórzy historycy przyjmują nawet możliwość złożenia hołdu lennego przez Henryka IV, informacje zaś o staraniach księcia wrocławskiego o koronację zawdzięczamy układowi sojuszniczemu zawartemu z Władysławem Opolskim, w którym górnośląski Piast obiecywał pomoc w zamian za ukoronowanie również małżonki Prawego nieznanej z imienia Piastówny opolskiej.