Cytat:Bitwa pod Termopilami cz. II- wąwóz Termopile był idealnym miejscem do obrony. W owym czasie z jednej strony znajdowało się niedostępne urwisko, zaś z drugiej morze. Na ścieżce znajdował się mur, który Grecy przed bitwą dodatkowo wzmocnili. Przed murem przejście rozszerzało się do 15 m by po odcinku 1,5 km zwęzić się jedynie do 2 m szerokości. Dowodzący obroną Termopil król spartański Leonidas postanowił bronić się w tym 1,5-kilometrowym pasie między murem, a 2-metrowym zwężeniem. Dawało mu to szansę zniwelowania przewagi liczebnej Persów. Pod Termopilami Grecy zgromadzili blisko 6 tys. hoplitów. Na siły te składało się 300 doborowych Spartiatów, 1000 Lacedemończyków, 700 hoplitów z beockiego miasta Thespiai, 1000 Fokijczyków, 1000 Malijczyków, 400 Teban i pospolite ruszenie Lokrów. Biorąc pod uwagę jednostki militarne, na jednego greckiego hoplitę przypadało więc 50 perskich wojowników. Na pierwszą batalię 490 r. p.n.e. pod Maratonem Spartanie spóźnili się. Ateńczycy odnosząc w tej bitwie wspaniałe zwycięstwo, wzbudzili wśród Spartan zazdrość. Nic dziwnego że walki, które miały miejsce 10 lat później stały się miejscem, gdzie Spartanie chcieli dorównać odwadze i mężności hoplitom ateńskim. Przed wyprawą Spartanie zwrócili się z prośbą o przepowiednię do wyroczni Apolla w Delfach. Wyrocznia miała wówczas rzec, że w zbliżającej się wojnie albo zginie król Sparty, albo ich kraj opanują Persowie. Po wielu naradach król Sparty Leonidas zdecydował się wybrać 300 najmężniejszych wojowników i razem z nimi stanął na czele całości sił greckich. Wybierając 300 wojowników Leonidas patrzył nie tylko na ich opanowanie rzemiosła wojennego, ale także na to czy każdy z nich ma męskiego potomka. Spartanie zdawali sobie sprawę z przewagi liczebnej Persów i liczyli się z tym, że wyprawa wojenna roku 480 p.n.e. może być ich ostatnią batalią. Król Leonidas także pozostawił po sobie potomka. Po przybyciu ze Sparty do Termopil wraz z armią sprzymierzonych, król spartański Leonidas wiedział, że Persowie mogą wykorzystać tajne przejście między górami, które pozwala ominąć Termopile i wyjść na tyły Greków. Leonidas postanowił obstawić niebezpieczną ścieżkę oddziałami Fokijczyków. Tymczasem Kserkses po wysłaniu zwiadu wysłał oddziały Medesów z zadaniem frontalnego ataku na pozycje Greków. Honor rozpoczęcia bitwy otrzymali elitarni hoplici tespijscy, niedługo później dołączyli się Spartiaci. Kserkses nie bał się słabszych liczebnie Greków i lekceważył uwagi Demaratosa, który służył w jego sztabie. Demaratos był wygnanym królem spartańskim i dobrze znał wartość bojową hoplitów ze Sparty nazywając ich najdzielniejszymi mężami świata. W ciągu pierwszego dnia walki kolejne oddziały perskie przelewały się przez wąskie gardło między skałami, by paść pod ciosami zabójczych greckich falang. Dzięki bardzo dobremu wyszkoleniu oraz zdyscyplinowaniu hoplici mogli wykorzystać taktykę kontrataku. Udawali oni odwrót i w momencie gdy Persowie poczuli się pewnie i atakowali z pełną szybkością padał rozkaz, a Grecy odwracali się zabijając bardzo dużą ilość przeciwników. Z godziny na godzinę walka w wąwozie przeradzała się w niewyobrażalną rzeź. Pod koniec dnia Kserkses skierował do walki oddziały "nieśmiertelnych", które także zostały zatrzymane przez spartańskich wojowników. Król Persji nie mógł użyć w walce swojej konnicy, więc postanowił ciągłymi atakami zmusić Greków do wycofania się z wąwozu.