Cytat:Henryk II Pobożny urodzony 1196/1207, zmarł 9 kwietnia 1241– książę śląski, krakowski i wielkopolski 1238–1241 (do 1239 tylko w południowej Wielkopolsce po linię rzeki Warty). Przez cały okres panowania nad ziemią kaliską i wieluńską (rudzką) sprawował wyłącznie opiekę nad małoletnimi książętami. W latach 1238–1239 rządził w księstwie opolskim i był regentem w sandomierskim. W 1238 odziedziczył po ojcu księstwo krakowskie. Kontynuował starania o koronę królewską. W czasie najazdu mongolskiego w 1241 stanął na czele koalicji wojsk wielu księstw polskich. Poległ w bitwie pod Legnicą. Henryk II Pobożny był trzecim pod względem starszeństwa synem Henryka I Brodatego i świętej Jadwigi z Andechs (po zmarłym w dzieciństwie Bolesławie i Konradzie Kędzierzawym). Nie wiadomo dokładnie, kiedy się urodził, pierwszą pewną wiadomość o nim mamy dopiero z 1208 roku. Już jednak pięć lat później wobec tragicznej śmierci brata Konrada na polowaniu, Henryk stał się jedynym dziedzicem Dolnego Śląska. Niepewne są informacje zawarte o krwawej bitwie pod Studnicą pomiędzy oddziałami Henryka i Konrada. W bitwie tej Konrada mieli popierać przebywający na śląskim dworze Polacy, zaś Henryka Niemcy. Ojciec obu książąt miał natomiast bezczynnie przyglądać się krwawym zapasom. Wydarzenia te wobec niepotwierdzenia ich przez inne źródła najprawdopodobniej nigdy nie miały miejsca. Gdzieś pomiędzy 1214 a 1218 rokiem ojciec ożenił Henryka z księżniczką czeską - Anną Przemyślidką, córką króla Czech Przemysła Ottokara I, co umożliwiło Henrykowi I aktywniejszą politykę międzynarodową. Henryk I Brodaty dość szybko dopuścił swego jedynego pozostałego przy życiu syna do współrządów, gdyż już od 1222 roku potwierdzał on dokumentowe nadania ojca. Dwa lata później dysponował też już odrębną pieczęcią, dworzanami i notariuszem. W 1227 roku doszło do tragicznych wypadków w Gąsawie, w wyniku których zginął książę krakowski Leszek Biały, zaś poważnym ranom uległ Henryk Brodaty, wtedy to po raz pierwszy ciężar rządów spoczął na barkach Henryka II. Po raz drugi miało to miejsce dwa lata później, kiedy Henryk Brodaty znalazł się w rękach Konrada I mazowieckiego. Z regencji tej musiał się wywiązać Henryk II doskonale, skoro w latach następnych ojciec nadal powierzał mu odpowiedzialne zadania, jak m.in. kierownictwo nad kampanią w latach 1229 - 1230, mającą na celu odzyskanie i zabezpieczenie Lubusza, zaś w latach 1233 i 1234 Henryk II Pobożny aktywnie wspierał działania ojca w jego akcjach w Prusach i Wielkopolsce. Ukoronowaniem tej ścisłej współpracy było oficjalne mianowanie Henryka II Pobożnego w 1234 roku koregentem. Nastąpił też wtedy formalny rozdział władzy - Henryk I Brodaty zaczął używać tytułu księcia śląskiego i krakowskiego, zaś Henryk II Pobożny - księcia (wielko)polskiego i śląskiego. Na samodzielne rządy przyszło Henrykowi Młodszemu czekać do 19 marca 1238 roku, kiedy to w Krośnie Odrzańskim zmarł Henryk I Brodaty.