Cytat:Wojna trojańska cz. II- po stronie greckiej w wojnie przeciwko Troi wzięło udział wielu dzielnych wojowników: Agamemnon, Odyseusz, Achilles, Nestor, Diomedes. Wyprawie towarzyszyły różnorodne przeciwności losu i gniew bogów, którzy spowalniali wyprawę i zsyłali niesprzyjające wiatry czy zarazę. Przez wiele lat nie dochodziło do żadnego starcia, które mogłoby zadecydować o losach konfliktu i ostatecznie go rozwiązać. Był to okres wojny podjazdowej, mniejszych bitew, toczonych pod dowództwem Achillesa. Dochodziło wówczas do słynnych indywidualnych pojedynków, np. do walki Parysa i Menelaosa o Helenę, bezpośrednią przyczynę wojny, ale i ona nie przyśpieszyła finału. Jednak najsłynniejszym pojedynkiem pozostanie walka, jaką stoczyli wielcy wojownicy i wrogowie Achilles i Hektor, starszy brat Parysa. Czekał on pod bramami miasta na Achillesa, zaopatrzonego w nową, piękną tarczę, której opis stanowi jedną z piękniejszych kart Iliady Homera. Chcąc zmęczyć wroga, Hektor rzucił się do ucieczki, ale o wyniku pojedynku zadecydował Zeus i życie Hektora zgasło. Achillesowi nie dane było jednak doczekać zburzenia Troi. Zgodnie z przepowiednią, okrył się sławą, ale zmarł młodo. Zadanie mu śmiertelnego ciosu przypisuje się zwykle Parysowi, który trafił strzałą z łuku w pierś, brzuch i biodro aż w końcu trafił w jedyne „czułe miejsce” Achillesa – piętę. Losy wojny nie zostały rozstrzygnięte nawet po śmierci Parysa, ponieważ Priam nadal upierał się przy zatrzymaniu Heleny. Grecy musieli uciekać się do wielu forteli, by osłabić siły nieprzyjaciół. Jednym ze sposobów była kradzież Palladiony, czyli rzeźby Ateny w zbroi, która zapewniała miastu bezpieczeństwo. Najsłynniejszy podstęp Greków wiązał się z budową tzw. „konia trojańskiego”. Podobno na ten pomysł wpadł Odyseusz. Był to drewniany, pusty w środku koń, ofiarowany w darze Atenie. Trojanie przyjęli dar, przenieśli go do miasta, mimo ostrzeżeń wieszczki Kasandry i wróżbity Laokoona. Do wnętrza konia weszli wcześniej greccy wojownicy i pod osłoną nocy wyszli z niego, otworzyli bramy Troi swoim towarzyszom, pokonali i spalili Troję. Fortel ten ostatecznie przyczynił się do zdobycia miasta i zakończenia wojny. Ze zniszczonej Troi uciekła jedynie grupa pod wodzą Eneasza, która dotarła w swej wędrówce do Italii i stała się protoplastami Rzymian. Grecy powrócili bez większych problemów do swych domów, jedynie Odyseusz błąkał się jeszcze 10 lat po morzach, zanim wrócił do Itaki.