Cytat:Bitwa pod Kadesz – bitwa pomiędzy wojskami egipskimi a hetyckimi, która miała miejsce ok. 1280 r. p.n.e.. Około roku 1280 p.n.e. w Kadesz (dzisiejsze Tell Nebi Mend) w Syrii nad rzeką Orontes doszło do wielkiej bitwy pomiędzy wojskami egipskimi faraona Ramzesa II, a armią hetycką, wspieraną przez wasali z północnej Syrii, plemiona huryckie z gór dzisiejszej Armenii i kontyngenty sojuszników z zachodniej Anatolii. Jest to jedna z najlepiej udokumentowanych bitew starożytności - zachowało się kilkanaście niezależnych źródeł na jej temat. Bazą Hetytów była twierdza Kadesz, pod którą ok. 1280 r. p.n.e. nadciągnęła armia Ramzesa II, składająca się z czterech dywizji, noszących imiona bogów: Amona, Re, Ptaha i Seta. W skład wojsk egipskich wchodziły: ciężka piechota, lekkozbrojni łucznicy numidyjscy i najemna piechota libijska wspierane przez silny korpus rydwanów oraz oddziały pomocnicze Naerinów z Amurru. Po przybyciu w okolice Kadesz, Ramzes wraz ze swą strażą przyboczną i najbliższymi doradcami wyruszył w stronę miasta. Po drodze, w okolicach brodu na Orontesie, spotkali oni dwóch ludzi z plemienia Szosu (jak się później okazało agentów z armii hetyckiej), którzy powiedzieli, że król Hetytów, Muwatallis II, znajduje się 200 km na północ, w Aleppo. Ramzes bezkrytycznie uwierzył tej relacji i natychmiast przekroczył bród na rzece, kierując się wprost pod Kadesz. Za nim podążyła dywizja Amona. Podczas przemarszu armia egipska rozciągnęła się na długość około 15 km. Po przekroczeniu zachodniego strumienia, Ramzes rozpoczął budowanie obozu na równinie, naprzeciw miasta. I wtedy wysłani wcześniej zwiadowcy doprowadzili do obozu egipskiego dwóch hetyckich szpiegów. Prawda okazała się dramatyczna. Otóż cała potęga Hatti stała nieopodal, kryjąc się za Starym Kadesz. Czym prędzej wysłano posłańców do dywizji Ptaha i Seta aby przyspieszyć ich marsz oraz gorączkowo rozpoczęto budowanie umocnień. W tym momencie nastąpiło natarcie. Po zebraniu ogromnej armii, Muwatallis (rządził w latach 1310-1280) niepostrzeżenie przeprowadził swe wojska do południowej Syrii, rozmieszczając je na wschodnim brzegu Orontesu, nieopodal Kadesz. Zwiadowcy przez długi czas obserwowali marsz wojsk egipskich, o czym stale informowali swego króla. Dwaj Szosowie, spotkani "przypadkiem" przez Egipcjan, mieli za zadanie zwabić ich w pułapkę. Atak miał nastąpić potężnymi siłami, poprzez bród na Orontesie. Natarcie Hetytów nastąpiło zgodnie z założeniami w chwili gdy Ramzes gorączkowo przygotowywał się do walki, wznosząc obóz i omawiając plany ze swymi generałami. Główne siły hetyckiej armii - oddziały rydwanów zaczęły wyłaniać się z brodu na rzece, wściekle atakując dywizję Re na równinie, przed Kadesz. Zaskoczone szeregi egipskie pod ciężarem natarcia rozłamały się na dwie części, całkowicie tracąc szyki i załamując się. Ścigane przez Hetytów, zaczęły kierować się na północ, w stronę obozu, nadal wznoszonego przez, towarzyszącą królowi dywizję Amona. Pod wpływem bezładnej ucieczki dywizji Re, żołnierze dywizji Amona, widząc nacierające rydwany Hetytów, wpadli w panikę. Hetyci otoczyli obóz. Sytuacja stała się krytyczna. Prowizoryczny mur zbudowany z żołnierzy i tarcz wkrótce pękł i fala hetyckich rydwanów wdarła się do obozu. Wydawało się, że losy bitwy i samego Ramzesa, są już przesądzone.