Cytat:Władysław III Laskonogi urodzony 1161-1166/1167, zmarł 3 listopada 1231– książę wielkopolski, w latach 1194-1202 w południowej Wielkopolsce, w latach 1202-1229 w Wielkopolsce, w latach 1202-1206, 1228-1229 książę krakowski, w 1206 oddał Kalisz Henrykowi I Brodatemu z linii śląskiej, 1206-1210 i 1218-1225 w Lubuszu, 1216-1217 tylko w Gnieźnie, choć według innych prawdopodobniejszych wersji oddał wtedy bratankowi tylko południowo-zachodnią Wielkopolskę. Władysław III Laskonogi był trzecim i najmłodszym synem Mieszka III Starego i jego drugiej żony Eudoksji, księżniczki ruskiej, prawdopodobnej córki wielkiego księcia kijowskiego Izjasława II. Władysław z przydomkiem "Laskonogi" występuje po raz pierwszy w Kronice Wielkopolskiej. Za kronikarzem Janem Długoszem przyjmuje się, że przydomek ten odnosił się do niezwykle długich, cienkich nóg Władysława. Urodził się między 1161 a 1166 rokiem. W źródłach książę po raz pierwszy pojawia się w 1168 na zjeździe w Jędrzejowie, gdzie jako kilkuletnie dziecko świadkował na dokumentach wydanych dla miejscowego klasztoru cystersów. W 1177 lub 1179 razem z ojcem i starszym rodzeństwem został zmuszony na skutek buntu dotychczasowego księcia sandomierskiego Kazimierza Sprawiedliwego i najstarszego syna Mieszka III z pierwszego małżeństwa Odona do wyjazdu z kraju. Do Wielkopolski Władysław powrócił razem z rodziną w 1181 i mimo osiągnięcia wieku sprawnego nie otrzymał wówczas własnej dzielnicy. Władysław ożenił się z Łucją, córką Jaromara I, księcia rugijskiego. Małżeństwo to, mające wzmocnić wpływy Mieszka III na Pomorzu Zachodnim, okazało się bezdzietne. W 1194 zmarł przyrodni brat księcia Odon. Fakt ten umożliwił Władysławowi otrzymanie własnego działu w postaci księstwa położonego w południowo-zachodniej Wielkopolsce (nad rzeką Obrą). Formalnie Władysław sprawował tam jednak władzę jako opiekun małoletniego (ur. ok. 1190) bratanka Władysława Odonica. Śmierć rok później kolejnego brata Bolesława uczyniła Laskonogiego jedynym następcą długowiecznego ojca. Książę zaangażował się wtedy w zdobyciu dla Mieszka III Starego tronu krakowskiego. 13 marca 1202 zmarł książę wielkopolski Mieszko III Stary. Umożliwiło to odpowiednio już przygotowanemu Władysławowi bez przeszkód objąć rządy w Wielkopolsce. Również w Małopolsce, dzięki poparciu udzielonemu przez wojewodę krakowskiego Mikołaja udało się najmłodszemu Mieszkowicowi bez przeszkód objąć tron krakowski. Kontrkandydatem do Krakowa był najstarszy syn Kazimierza Sprawiedliwego Leszek Biały. Propozycja ta jednak upadła, gdyż książę sandomierski opierał swoje rządy na wojewodzie Goworku, który był zaciętym wrogiem stronnictwa skupionego wokół Mikołaja.