Cytat:Kazimierz II Sprawiedliwy cz. III- z nieznanych przyczyn Kazimierz w ogóle nie reagował na zaszłe na północy wydarzenia, zabezpieczając tylko swój stan posiadania w Małopolsce. Do konfrontacji, ale tylko na gruncie dyplomatycznym doszło dopiero w 1184 na dworze władcy niemieckiego Fryderyka Barbarossy, gdzie książę krakowski – chcąc zneutralizować działania Mieszka zmierzające do odzyskania władzy nad krajem – złożył hołd lenny i zapłacił wysoki trybut. Najważniejszą sprawą podczas panowania Kazimierza, obok relacji z Mieszkiem Starym, była kwestia polityki względem księstw ruskich. Pierwszym zadaniem, przed którym stał książę krakowski było zneutralizowanie wpływów jednej z linii dynastii Rurykowiczów, tzw. Monomachowiczów, którzy poprzez małżeństwo najpierw Bolesława Kędzierzawego z Wierzchosławą, następnie Mieszka Starego z Eudoksją, byli silnie związani z poprzednim seniorem dynastii Piastów. W tym też celu Kazimierz jeszcze w 1179 wydał swoją nieznaną z imienia córkę za księcia Wsiewołoda Czermnego, pochodzącego z linii, która właśnie opanowała tron kijowski kosztem Monomachowiczów. Do pierwszej poważnej interwencji księcia w sprawy ruskie doszło w 1180, kiedy Kazimierz w sporze pomiędzy Wasylkiem władającym w Brześciu i Drohiczynie oraz Leszkiem mazowieckim z jednej, a Włodzimierzem (księciem mińskim) z drugiej strony, poparł tych pierwszych. Wojna zakończyła się sukcesem Włodzimierza, który opanował Brześć, podczas gdy Wasylko utrzymał się w Drohiczynie, który zapisał następnie Leszkowi. Wojna ta nie rozstrzygnęła ostatecznie sprawy przynależności Brześcia, który został opanowany wkrótce zgodnie z interesem Kazimierza przez jego siostrzeńca Światosława. W 1182 doszło do kolejnej rewolty, tym razem przeciwko władcy zbuntowali się jego poddani. Zorganizowana przez księcia krakowskiego interwencja (podczas której Kazimierz pokonał odsiecz Wszewłoda bełzkiego), chociaż przywróciła Światosława na tron, nie przyniosła trwałego rozwiązania, gdyż władca drohiczyński został wkrótce otruty. Również tym razem dzięki interwencji w 1183 roku Kazimierza władcą Brześcia został brat Światosława – Roman. W 1187 zmarł książę halicki Jarosław Ośmiomysł, co rozpoczęło długotrwałe walki o następstwo po nim. Początkowo władzę nad księstwem objął jego młodszy syn, Oleg, wkrótce jednak zginął zamordowany przez bojarów, a rządy przejął drugi syn – Włodzimierz. Rządy Włodzimierza również były dalekie od stabilności, a sytuację zapragnął wykorzystać książę włodzimierski – Roman, który z pomocą Kazimierza usunął dotychczasowego księcia. Wygnany Włodzimierz udał się po pomoc na Węgry do Beli III, który zdecydował się wysłać do Halicza swoje wojska. W wyniku konfrontacji tym razem Roman znalazł się na wygnaniu w Krakowie (Włodzimierz z zemsty najechał wówczas Małopolskę). Niebawem Bela III zmienił zdanie i postanowił przyłączyć Halicz do Węgier, usuwając Włodzimierza z księstwa i mianując namiestnikiem swego syna Andrzeja. Do ponownej wojny doszło dopiero dwa lata później, kiedy Kazimierz na polecenie cesarza Fryderyka (do którego dotarł z hołdem i prośbą o pomoc Włodzimierz) z powrotem przywrócił jego władzę nad Haliczem. Zaangażowanie Kazimierza w sprawy ruskie próbował wykorzystać w 1191 Mieszko Stary, podstępem opanowując gród na Wawelu. Nie będąc pewnym wierności miejscowych możnych książę wielkopolski udał się następnie do dziedzicznej dzielnicy po posiłki, pozostawiając w Małopolsce syna Bolesława lub Mieszka Młodszego (wśród historyków istnieją na ten temat rozbieżności). Konflikt ten został ostatecznie zakończony w sposób pokojowy, gdyż Kazimierz po powrocie z Rusi prawie bez walki odzyskał stolicę, odsyłając bratanka Mieszkowi. Wcześniej, bo jeszcze w 1186 zmarł książę mazowiecki i kujawski, syn Bolesława Kędzierzawego – Leszek mazowiecki. Przed śmiercią chorowity Leszek zdecydował się zapisać swoje dziedzictwo Kazimierzowi Sprawiedliwemu. Powodem tego stanu rzeczy, mimo wcześniejszej obietnicy przekazania księstwa potomstwu Mieszka Starego, była buta wysłanego do Płocka Mieszka Młodszego, który na Mazowszu i Kujawach zachowywał się jakby był już prawowitym władcą tych dzielnic. Śmierć Leszka i opanowanie Mazowsza (Kujawy, według części historyków, zajął już wówczas Mieszko Stary) uczyniła Kazimierza Sprawiedliwego na powrót najpotężniejszym władcą Polski (zachwiane to zostało wcześniej powrotem Mieszka do Wielkopolski w 1181). Ostatnim akordem zwycięskich zazwyczaj rządów Kazimierza była zorganizowana na początku 1194 wyprawa przeciwko gnębiącym Mazowsze niszczycielskimi najazdami Jaćwingom. Wyprawa zakończyła się pełnym sukcesem, a książę opromieniony sukcesem triumfalnie powrócił do Krakowa. Tutaj niespodziewanie w dniu 5 maja 1194, jak pisze Długosz: "gdy zadawał właśnie pewne pytanie biskupom o zbawienie duszy, wychyliwszy maleńki kubek – na ziemię się osunął i ducha wyzionął". Najprawdopodobniej pochowany został w katedrze krakowskiej. Podczas swych siedemnastoletnich rządów w całej Małopolsce Kazimierz dał się poznać jako dobry polityk. Był również bardzo hojny dla Kościoła. Dużo zawdzięczają mu zwłaszcza cystersi z klasztorów w Wąchocku, Jędrzejowie, Koprzywnicy i Sulejowie oraz bożogrobcy z Miechowa, kanonicy regularni z Czerwińska i Trzemeszna oraz joannici z Zagości. Ufundował też Płytę wiślicką, kolegiatę św. Marcina w Opatowie, kościoły w Sandomierzu, Kazimierzu Dolnym i św. Floriana w Krakowie (książę Kazimierz próbował rozwinąć w Krakowie kult św. Floriana, którego relikwie ściągnął biskup krakowski Gedko).

(12-05-2011 21:26)supercola napisał(a):  Mam pytanko ... Skąd macie jeszcze przed zadaniem treść i rozwiązanie?! Jak zadanie np.za 1min albo 10min ? ..