Cytat:Zbigniew cz. II- po narodzeniu Bolesława Krzywoustego w 1086 sytuacja Zbigniewa uległa diametralnej zmianie. Jednak pozycja także młodszego syna Hermana była zagrożona przez Mieszka Bolesławowica, co stanowiło prawdopodobną przyczynę śmierci tego księcia (1089). Zbigniew został oddany na nauki do szkoły katedralnej w Krakowie w 1086, gdzie kształcił się pod kuratelą księżnej wdowy Dobroniegi. Wiadomo, że pierwszym nauczycielem Zbigniewa był Otton, późniejszy biskup Bambergu. Prócz nauk religijnych nauczano go tam dialektyki, gramatyki i wiedzy o świecie, na podstawie m.in. dzieł Izydora z Sewilli. W tym czasie pierworodny Hermana jeszcze nie przyjął drogi kapłańskiej ze względu na swój zbyt młody wiek. W 1087 ojciec Zbigniewa, po przedwczesnej śmierci Judyty czeskiej, wszedł w związek małżeński z Judytą Marią. Stosunek Judyty do pierworodnego syna męża był chłodny. To dzięki jej zabiegom w 1089 Władysław odesłał Zbigniewa do Saksonii. Tenże został umieszczony w żeńskim klasztorze w Kwedlinburgu, gdzie przeoryszą była siostra Judyty – Adelajda. Prawdopodobnie otrzymał tam święcenia kapłańskie. Fakt ten świadczy o dążeniu Władysława do pozbycia się Zbigniewa z kraju i pozbawienia go praw do sukcesji. Pozwoliło to wyeliminować z życia politycznego dwóch pretendentów do tronu książęcego, zabezpieczyć dziedzictwo (prawowitego) małoletniego Bolesława, jak i osłabić rosnącą opozycję wobec Władysława. W czasie pobytu Zbigniewa w kwedlinburskim klasztorze jego ojciec, książę Herman, popadł w zależność od swojego stronnika, palatyna Sieciecha. Jemu to prawdopodobnie zawdzięczał swe wyniesienie na tron. Sieciech był pierwszym opiekunem małoletniego Bolesława. W realizacji planu przejęcia władzy nad państwem palatyn pozyskał poparcie żony Hermana – Judyty Marii. W 1090 Sieciech przy użyciu dowodzonego przez siebie rycerstwa polskiego zdołał na krótko opanować i przyłączyć Pomorze Gdańskie. W ważniejszych grodach pomorskich umieszczono polskie załogi, resztę spalono w celu pozbycia się oporu. W kilka miesięcy później doszło do buntu miejscowych elit, co doprowadziło do przywrócenia stanu niezawisłości od Księstwa Polskiego. W następnym roku zorganizowana próba podporządkowania księstwu ziem Pomorza Gdańskiego nie doszła do skutku. W bitwie nad Wdą, oraz kolejnej jesiennej wyprawie, wspomaganej przez załogi czeskie, Władysław Herman poniósł klęskę. W tym czasie polityka Księstwa Polskiego była skierowana na sprawy ruskie. Rościsławowicze nie uznawali zwierzchnictwa księcia piastowskiego prowadząc wrogą politykę (zwłaszcza Wasylko sprzymierzony z Połowcami) poprzez wielokrotne najazdy na państwo Hermana. Sieciech stał się rządcą kraju, bił własną monetę, a do najwyższych godności państwowych wynosił swoich popleczników. W działalności Sieciecha niemałą rolę odgrywały ambicja, żądza władzy i chęć wzbogacenia się. Dla osiągnięcia swych celów palatyn potrafił użyć gwałtownych środków. Po represyjnych działaniach Sieciecha (sprzedawanie w niewolę, usuwanie z urzędów, wyroki, wygnania) nastąpiła masowa emigracja polityczna z ziem polskich do Czech.