Cytat:Set– w mitologii egipskiej pan burz, pustyń, Górnego Egiptu, ciemności i chaosu, także bóstwo o charakterze demonicznym. Przedstawiany jako człowiek z głową wyimaginowanego zwierzęcia złożonego po części z szakala, antylopy oryks oraz osła. Wcześniej występował być może jako bóg wojny i mogło być to bóstwo starsze niż religia egipska. W religii egipskiej jeden z głównych bogów. Początkowo czczony jako bóg całego państwa w Górnym Egipcie przez Hyksosów. Przeciwnik Horusa, zabójca swego brata, Ozyrysa. Począwszy od XXII dynastii, staje się wcieleniem zła. Ostatecznie przedstawiany był jako główny zły i utożsamiany z wężem Apepem. Wcześniej jednak przedstawiano go, jak stoi na barce Re i przebija włócznią złego Apepa. Znany w całym Egipcie w okresie dynastycznym. W czasach XIX i XX dynastii (ok. 1320-ok. 1085 p.n.e.) czczony również w Tanis jako opiekun królestwa. W okresie Nowego Państwa jego kult był zwalczany. Syn bogini Nut i boga Geba (lub Re), brat Ozyrysa, Izydy i Neftydy, także jej mąż. Niektórzy przypisują mu ojcostwo Anubisa. Współcześnie czczony w tzw. Świątyni Setha, niewielkiej sekcie, powstałej na skutek rozłamu w Kościele szatana. Obecnie znany także jako bohater kultury popularnej. W sztuce Set był najczęściej przedstawiany jako dziwne zwierzę, nazywane przez egiptologów „zwierzęciem Seta” lub „Tyfonicznym stworem”. Z zakrzywionym ryjem, trójkątnymi uszami, rozwidlonym ogonem i psim ciałem. Set był także przedstawiany jako mężczyzna z głową tego zwierzęcia. Zwierzę Seta nie przypomina żadnego konkretnego istniejącego zwierzęcia, wygląda za to jak pomieszanie osła, mrównika i szakala. Zwierzę Seta próbuje się identyfikować z samym osłem lub z osłem, świnią rzeczną, chartem, mrównikiem, okapi, żyrafą, elephantulusem. Zwierzę Seta uważane było za zwierzę pustynne. Najstarsze znane przedstawienie Seta pochodzi z grobu z okresu Nagada I (okres predynastyczny, ok. 4000-3500 przed. Chr.) Przedstawienie zwierzęcia Seta jest także widoczne na maczecie króla Skorpiona. Także berło Uas symbolizujące siłę przedstawiało zwierzę Seta. Było ono atrybutem bóstw, faraonów i kapłanów. Uas było także symbolem władzy nad siłami chaosu. Berło Uas często pojawia się w ikonografii. Znaleziono także pozostałości Uas z fajansu lub drewna. Od XXII dynastii następowała stopniowa demonizacja Seta. Został zrównany ze swoim starym wrogiem, Apopem a jego przedstawienia w świątyniach zostały zastąpione przez Sobka lub Tota. Większość współczesnych popularnych koncepcji, że Set był zawsze bóstwem złym i demonicznym, pochodzi z przekazu Plutarcha. Pisał on długo po tym, jak demonizacja bóstwa się już dokonała. Wydawało się, że wcześniejsza demonizacja Seta nastąpiła po okresie hyksoskim, ale pozycja Seta za XIX dynastii dowodzi, że sprawa była bardziej skomplikowana. Obecnie często wiąże się datę demonizacji bóstwa z okresem panowania perskiego. Set był tradycyjnie bogiem obcokrajowców, kojarzono go więc z Achemenidami, Ptolemeuszami i Rzymianami. Set przedstawiany był często jako krokodyl lub hipopotam. Były to zwierzęta, których lękano się i które uważano za niebezpieczne. Grecy połączyli Seta z Tyfonem. Obie postaci symbolizowały siły zła, były władcami burzy, synami Ziemi i atakowały innych bogów. Mimo to, w pewnych rejonach Egiptu Set nadal cieszył się czcią i był postrzegany jako bohater i naczelny bóg.