Cytat:Lyndon Baines Johnson, "LBJ" urodzony 27 sierpnia 1908 w Stonewall, Teksas, zmarł 22 stycznia 1973 w San Antonio, Teksas– amerykański polityk Partii Demokratycznej i prezydent USA w latach 1963-1969, a w latach 1961-1963 wiceprezydent USA. Johnson został politykiem w 1937 roku, kiedy wybrano go do Izby Reprezentantów z okręgu Austin. W kampanii posługiwał się hasłami Nowego Ładu. W kilka dni po zwycięstwie został zaproszony, aby towarzyszyć prezydentowi Franklinowi D. Rooseveltowi w czasie jego podróży po Teksasie. Zyskał sobie tym wydarzeniem opinię jego protegowanego. W 1941 roku bez powodzenia starał się o wybór na senatora ze stanu Teksas. W czasie II wojny światowej pełnił (w stopniu komandora podporucznika) pewien czas (grudzień 1941 – lipiec 1942) służbę w lotnictwie marynarki wojennej na Pacyfiku. Zdobył odznaczenie wojenne Silver Star, jednak istnieją podejrzenia, że w przyznaniu go odegrały rolę czynniki polityczne (uczestniczył tylko w jednym locie bojowym B-26). Ponownie startował w wyborach do Senatu w 1948 roku, tym razem z powodzeniem. Był politykiem umiarkowanie konserwatywnym. Został najpierw zastępcą przywódcy frakcji demokratycznej ds. dyscypliny, a następnie liderem mniejszości demokratycznej, będąc najmłodszym politykiem wybranym na przywódcę frakcji parlamentarnej. Po ponownym wyborze do Senatu w roku 1954, został liderem większości demokratycznej w tej izbie. Uchodził za najbardziej wpływowego po prezydencie Eisenhowerze polityka amerykańskiego. Wspierał niekiedy i pomagał przeforsować niektóre inicjatywy prezydenta, nie zgodził się natomiast na wsparcie Francuzów w Wietnamie. W 1960 roku ubiegał się o nominację demokratów na prezydenta, ale przegrał z Johnem Kennedym, od którego otrzymał propozycję ubiegania się o urząd wiceprezydenta, którą przyjął. Po zwycięstwie Kennedy'ego pełnił urząd wiceprezydenta w latach 1961-1963, a po jego zabójstwie 22 listopada 1963 roku został zaprzysiężony na prezydenta USA. Wygrał następnie wybory na prezydenta w 1964 roku najwyższym odsetkiem głosów w historii wyborów prezydenckich w USA (61%). Jako prezydent przeprowadził wiele reform społecznych, realizując swoją ideę stworzenia "Wielkiego Społeczeństwa" (The Great Society), którą zyskał dużą popularność. Były wśród nich m.in. ustawa o prawach obywatelskich, program walki z ubóstwem, pomoc w edukacji i dostępie do opieki medycznej, program rozwoju zapóźnionych terenów, zniesienie przeszkód w prawie do głosowania. Jego działalność stworzyła podstawy do pełnego równouprawnienia czarnoskórych i białych w USA oraz powstania obecnego systemu opieki społecznej. Za jego prezydentury USA rozwinęły także program podboju kosmosu. Wiceprezydentem za jego kadencji był Hubert Humphrey, sekretarzem stanu Dean Rusk, sekretarzami obrony Robert McNamara (1961-1968) i Clark Clifford (1968-1969). Mimo prospołecznych reform i walki z dyskryminacją rasową, za jego kadencji rozgorzały w USA poważne niepokoje społeczne. Polityka Waszyngtonu w kwestiach równouprawnienia rasowego z trudem znajdowała realizację na amerykańskiej prowincji, zwłaszcza na Południu. Doszło między innymi do zabójstwa Martina Luthera Kinga. Rząd USA prowadził w tym czasie wojnę w Wietnamie i aczkolwiek Johnson był niechętny wojnie, "odziedziczonej" po poprzedniku, lecz w celu prób jej zwycięskiego zakończenia zwiększał zaangażowanie amerykańskie w Wietnamie (mimo to, amerykańska obecność militarna nie osiągnęła poziomu wystarczającego do wygrania wojny, co powodowało krytykę ze strony kół wojskowych). Kwestia niepopularnej w społeczeństwie wojny zdominowała w końcu prezydenturę Johnsona, przesłaniając jego program "Wielkiego Społeczeństwa" i spowodowała drastyczny spadek jego popularności.