Cytat:Harry S. Truman urodzony 8 maja 1884 w Lamar, Missouri, zmarł 26 grudnia 1972 w Kansas City, Missouri– amerykański polityk. W latach 1945–1953 był prezydentem Stanów Zjednoczonych z ramienia Partii Demokratycznej, a wcześniej przez 3 miesiące pełnił funkcję wiceprezydenta. Okres prezydentury Trumana owocował w liczne historyczne wydarzenia: zakończenie drugiej wojny światowej, początek "zimnej wojny", utworzenie ONZ, a także część wojny koreańskiej. Jest jedynym w historii prezydentem Stanów Zjednoczonych, który wydał rozkaz użycia broni jądrowej. Miesiąc przed ślubem, Truman otworzył sklep z pasmanterią, lecz po kilku latach zbankrutował. Pożyczkę zaciągniętą na rozkręcenie interesu spłacał aż do 1934 r. W 1922 został wybrany sędzią w sądzie hrabstwa Jackson w stanie Missouri. Co prawda w 1924 r. nie został ponownie wybrany, ale wygrał wybory w 1926 i 1930. W 1930 r. koordynował plan przebudowy Kansas City i swojego rodzinnego hrabstwa Jackson. W 1934 r. został kandydatem Partii Demokratycznej na fotel senatora. Pokonał swoich rywali w prawyborach partyjnych, a następnie w cuglach wygrał wybory na senatora. W swoich wypowiedziach atakował zachłanności korporacji i ostrzegał przed spekulantami z Wall Street. Nie był wtedy poważnie traktowany przez administrację prezydenta Roosevelta. Ponownie wygrał wybory do Senatu w 1940, choć początkowo nic na to nie wskazywało. Po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej, Truman stanął na czele komisji senackiej, znanej jego "komisja Trumana", celem wyjaśnienia sprawy defraudacji i złego zarządzania finansami przez wojsko. Początkowo prezydent Franklin Delano Roosevelt nie popierał działań komisji obawiając się, że morale amerykańskich żołnierzy zostanie podkopane. Truman napisał wtedy list do prezydenta, w którym zapewniał, że komisja w 100% popiera działania administracji. Komisja okazała się sukcesem, bo w wyniku cięć zaoszczędzono aż 15 mld dolarów. W 1944 r. został mianowany jako kandydat na wiceprezydenta w wyborach prezydenckich w 1944 r. Tandem Roosevelt – Truman pokonał Thomasa Deweya i John Brickera stosunkiem głosów elektorskich 432-99. Został zaprzysiężony 20 stycznia 1945 r. Jego urzędowanie przebiegało bez żadnych fanfar. Roosevelt na dodatek nie informował go o kluczowych decyzjach państwowych jak np. o projekcie Manhatttan. 12 kwietnia 1945 r. Roosevelt zmarł, a Harry Truman został zaprzysiężony na prezydenta. Miał co prawda pojęcie o sprawach międzynarodowych i krajowych, jednak nie był na bieżąco informowany o wielu decyzjach zmierzających do zakończenia wojny. Po tym jak objął urząd, poprosił członków administracji Roosevelta, aby pozostali na swych stanowiskach i oświadczył że jest gotów wysłuchać ich rad. Jedną z jego pierwszych decyzji było zezwolenie na użycie bomby atomowej, co nastąpiło 6 i 9 sierpnia 1945 r. Był gorącym zwolennikiem powstania ONZ. Pierwszym reprezentantem USA w ONZ mianował Eleanor Roosevelt, wdowę po swym poprzedniku. Popierał również utworzenie NATO. Przypisuje mu się autorstwo tzw. doktryny Trumana, która popierała państwa przeciwstawiające się dominacji lub wejściu w strefę wpływów ZSRR. Stało się to formalną przyczyną tzw. "zimnej wojny". Najbardziej ostre jej przejawy to regionalne konflikty zbrojne w Grecji w latach 1947–1949 oraz wojna w Korei w latach 1950–1953. W 1948 r. został wybrany na drugą kadencję, uzyskując 51,02% głosów. Początkowo jednak nic nie wskazywało na jego zwycięstwo. Jego sondaże nie były wysokie, a prezydenta uważano za niezdolnego do wygrania wyborów. Demokraci usiłowali namówić generała Dwighta Eisenhowera, ale ten odmówił, a Truman pokonał swoich rywali w prawyborach. Jego rywalem był ponownie Thomas Dewey. Mimo niekorzystnych sondaży, Truman pokonał Deweya zarówno w głosowaniu powszechnym (49,6% do 45,1%) jak i elektorskim (303 do 189). Początkowo Truman nie mianował wiceprezydenta. Zrobił to dopiero w 1949 r. mianując Albena Barkleya. Po odejściu z urzędu, Truman wrócił do Indepedence. Cierpiał na problemy finansowe, ponieważ nie miał oszczędności. Jedynym jego dochodem była pensja oficerska. W 1955 r. wydał swoje wspomnienia, które okazały się oszałamiającym sukcesem. 5 grudnia 1972 został przyjęty do szpitala w Kansas, z powodu zapalenia płuc. Zmarł 26 grudnia tego samego roku.