Cytat:Futbol amerykański– sport drużynowy, w którym uczestniczą dwa jedenastoosobowe zespoły. Najpopularniejszy sport w Stanach Zjednoczonych. Celem gry jest zdobycie w ustalonym czasie większej liczby punktów od drużyny przeciwnej. Piłkę można przemieszczać wykopując, niosąc, rzucając lub przekazując ją z rąk do rąk między zawodnikami. W wielu krajach Europy i Azji obowiązują te same zasady gry w football. Główną zasadą jest rzucanie piłki ręką. Punkty zdobywa się na wiele sposobów, na przykład przez przeniesienie piłki przez linię punktową, rzucenie piłki do zawodnika stojącego za tą linią – czyli w polu punktowym– lub przez kop na bramkę przeciwnika. Wygrywa drużyna z większą liczbą punktów w momencie, gdy upływa czas meczu i kończy się ostatnia akcja. W razie remisu w czasie regulaminowym stosuje się dogrywki z zasadą "nagłej śmierci" – odpowiednik "złotego gola" w piłce nożnej. Niekiedy mecz może zakończyć się remisem, jeśli dogrywka nie wyłoni zwycięzcy. W Stanach Zjednoczonych i Kanadzie sport ten nazywany jest po prostu futbolem. Poza tymi krajami dyscyplina określana jest niemal zawsze jako "futbol amerykański" dla odróżnienia od innych gier piłkarskich – szczególnie piłki nożnej. W krajach anglojęzycznych futbol amerykański niekiedy określa się jako "futbol rusztowy" z racji podobieństwa boiska do kratki rusztu. Zarówno futbol amerykański jak piłka nożna mają korzenie w sportach piłkarskich, które zaczęto uprawiać w połowie XIX wieku na wyspach Brytyjskich. Futbol amerykański pochodzi bezpośrednio z rugby. Dlatego, wbrew nazwie, do przeprowadzenia większości akcji w typowym meczu futbolowym używa się rąk zamiast kopnięć nogą. W dniu 6 listopada 1869, w Nowym Brunszwiku w stanie New Jersey rozegrano pierwszy mecz futbolowy pomiędzy drużynami uczelni Rutgers University i Princeton University. Zawodnicy Rutgers wygrali mecz wynikiem 6-4. Od lat 20. do początku lat 90. XIX wieku studenci Dartmouth College rozgrywali mecze na zasadach podobnych do futbolowych, znanych pod nazwą Old Division Football, opublikowanych przez uczelnię w roku 1871. Już w latach 80. XIX wieku na Uniwersytecie Yale zaczęto, na wniosek trenera Waltera Campa, opracowywać przepisy i standardy odróżniające rozwijający się futbol od macierzystego rugby. W roku 1880 wprowadzono zapis o linii wznowienia akcji, a dwa lata później przepisy o próbach. U zarania XX wieku futbol stał się bardziej niebezpieczny: w samym roku 1905 zmarło 18 zawodników uczelnianych. Władze uniwersytetów zareagowały na to zmianami przepisów prowadzącymi do rozgęszczenia zawodników na boisku (do czego najbardziej przyczynił się zapis o podaniu do przodu) czy zakazami tworzenia niebezpiecznych formacji, jak wysoce skuteczna, ale nad wyraz kontuzjogenna "formacja klina". Wprowadzono i wymuszono użycie lepszego sprzętu ochronnego, jak np. coraz doskonalsze kaski. Do roku 1912 dyscyplina osiągnęła dzisiejszy kształt. Wtedy to zmieniono rozmiar boiska do dzisiejszego, zwiększono do 6 liczbę punktów otrzymywanych za przyłożenie, prowadzono zasadę 4 prób. Futbol, początkowo zdominowany przez uniwersytety Ligi Bluszczowej, zyskał zainteresowanie innych uczelni w całych Stanach Zjednoczonych. Do roku 1916, w którym zaczęto rozgrywać corocznie Rose Bowl – mecz uczelni wschodu i zachodu, futbol stał się sportem narodowym, ustępującym popularnością tylko baseballowi. Futbol zawodowy rozwinął się w miastach przemysłowych Pensylwanii i Amerykańskiego Środkowego Wschodu na początku lat 20. XX wieku. W roku 1920 utworzono ligę NFL, wtedy jako American Professional Football Association. Liga zawodowa wzbudzała początkowo raczej lokalne zainteresowanie o drugorzędnym znaczeniu. Po II wojnie światowej zainteresowanie meczami NFL "wystrzeliło w górę" w całych Stanach Zjednoczonych, głównie dzięki przekazom telewizyjnym. W latach 60. XX wieku liga zawodowa przebiła swoją popularnością rozgrywki futbolu uczelnianego i baseballu. Pierwszy Super Bowl, starcie mistrzów ówczesnej ligi NFL i rywalizującej ligi AFL, odbył się w roku 1967, zaś trzy lata później ligi połączyły się.