Cytat:Epoka Meiji- nazwa okresu panowania cesarza Mutsuhito, od 8 września 1868 do 30 lipca 1912. Jest to okres w historii Japonii, który doprowadził do obalenia feudalnego systemu siogunatu rodu Tokugawa, a następnie do dynamicznej modernizacji kraju na wzór zachodni i uzyskania silnej pozycji w Azji. Szybkie przyspieszenie cywilizacyjne, jakiego doświadczała Japonia, nie spodobało się wszystkim. Zwłaszcza duża część samurajów czuła się oszukana, gdyż wraz ze zniesieniem lenn i japońskiego podziału klasowego, wiązała się pauperyzacja tej klasy oraz utrata wysokiej pozycji społecznej. Gdy rząd pozbawił ostatecznie samurajów pensji wypłacanych jako rekompensatę za utracone grunty, w kraju zawrzało i doszło do wybuchu rebelii w Satsumie w 1877 r., na której czele stanął były czołowy doradca cesarza Meiji, Takamori Saigo. Jako że obie strony dysponowały już zachodnim uzbrojeniem, rebelia była krwawa. Rebelianci, w sile 25 tys. ludzi, stanęli przeciwko przeważającej liczbie żołnierzy cesarza w bitwie pod Shiroyamą. Przywódca buntu, Takamori Saigo, poniósł śmierć. Klęska rebeliantów sprawiła, że proces modernizacji i prozachodnich reform został ocalony. Nowe warunki gospodarki kapitalistycznej powodowały napięcia w stosunkach społecznych. Toteż powstały różne organizacje walczące o prawa pracownicze, zawiązały się pierwsze japońskie partie polityczne. W wyniku ich działalności, nacisków i walki, w której szczególnie odznaczył się Taisuke Itagaki (założyciel pierwszej partii politycznej w Japonii, Partii Liberalnej), wprowadzona została w cesarstwie w 1889 r. Konstytucja Meiji, a w 1890 r. parlament. Pod koniec XIX wieku Japonia rozpoczęła szeroką ekspansywną politykę we wschodniej Azji. W 1894 r. Japończycy w wojnie z Chinami rozbili armię Chin w Mandżurii i zagarnęli wyspy Tajwan i Peskadory. Jednak w wyniku interwencji mocarstw zachodnich musieli wycofać się z półwyspu Liaodong i Portu Artura w Mandżurii, a Korea stała się państwem niezależnym. W 1900 r. Japonia wzięła udział, wspólnie z mocarstwami europejskimi i USA, w stłumieniu tzw. powstania bokserów w Chinach, a przy okazji ustaliła swój protektorat nad Koreą. Natomiast w 1904 r. wszczęła wojnę z Rosją. Zakończyła się ona pełnym zwycięstwem Japończyków, którzy pokonali wojska rosyjskie pod Mukdenem w Mandżurii, opanowali na powrót półwysep Liaodong i Port Artura, niszcząc rosyjską Flotę Oceanu Spokojnego w Port Artur, a następnie niemal całkowicie rosyjską flotę bałtycką w bitwie pod Cuszimą. W zawartym po wojnie z Rosją traktacie pokojowym, Japonia odzyskała południową część Sachalinu i utwierdziła swoje wpływy w regionie północno-wschodnich Chin. W 1910 r. dokonała aneksji Korei. Odtąd Japonia stała się najpotężniejszym państwem na Dalekim Wschodzie, a głównym kierunkiem jej zaborczej ekspansji stała się Mandżuria i północne Chiny. Zamiar ich opanowania stał się później podstawowym powodem przystąpienia Japonii w 1914 r. do pierwszej wojny światowej.