Cytat:Timur Chromy urodzony 9 kwietnia 1336 r. w Chodża Ilgar, zmarł 18 lutego 1405 r. w Otrarze- znany również jako Tamerlan i Timur Lenk, założyciel dynastii Timurydów, panujący w latach 1370 - 1405, zdobywca większości Azji Środkowej, Iranu, Iraku i Zakaukazia. Współpraca dotychczasowych sojuszników Husejna i Tamerlana musiała się w końcu skończyć, ponieważ obaj mieli ogromne ambicje do samodzielnych rządów. Walki między nimi trwały w latach 1368-1369 lub 1369-1370. Timur po ciężkiej walce zmusił Husejna do ucieczki do twierdzy Balch, gdzie po oblężeniu i obietnicy zachowania życia Husejn się poddał. Tamerlan sprytnie uwolnił się z tego przyrzeczenia, oddał Husejna w ręce Kejchosrou emira Chuttalanu, który pomścił śmierć swojego brata z ręki Husejna i zabił go. W 1370 r. Timur ogłosił chanem Sojurgatmysza z rodu Czagataja. Chan ten był jednak tylko kolejną marionetką (zadowalał się wygodnym życiem) w rękach Timura. Tamerlan nie mógł zostać chanem, ponieważ w jego żyłach nie płynęła krew Czyngis-Chana i Czagataja co było wymogiem niezbędnym do objęcia tronu. Tamerlan zadowolił się tytułem wielkiego emira oraz kurgena (znaczy zięcia), gdyż jedna z jego żon pochodziła z panującej dynastii. Jednak tytuły nie rządzą, Timur posiadał pełnię władzy w swych rękach. Timur podczas swych trzydziestu pięciu lat rządów w okresie od 1370 r. do 1405 r. nad dzikimi ordami koczowników ze stepów, między innymi rodzimego Mawarannahru, pobił wielu władców różnych krajów i krain. Równie wielu uzależnił od siebie jako swoich wasali. W największych swych wyprawach wojennych Tamerlan mógł liczyć na swą 150 tysięczną armię, żądną wielkich łupów. Timur jest przykładem jednego z największych wodzów w historii, który kiedykolwiek chodził po ziemi. Po śmierci Tamerlana, wbrew jego ostatniej woli, nowym władcą państwa został obwołany jego wnuk Mirza Halil Sułtan, który roztrwonił bogactwa nagromadzone przez swego dziadka i zajęło mu to tylko cztery lata, po których został zabity przez niezadowolonych emirów (choć są też inne wersje jego śmierci). Władzę w 1409 roku przejął na czterdzieści lat najmłodszy syn Tamerlana Szahruch. Syn Timura, którego stolicą był Herat w Chorasanie (obszar dzisiejszego Afganistanu) odczuwał już powolny rozpad imperium swego ojca, ponieważ władał w rzeczywistości tylko centralną i południową częścią państwa. Syn Szahrucha- Uług-beg sprawujący rządy w Mawarannahrze, sprawował je prawie jak niezależny władca niewiele robiąc sobie z zarządzeń swego ojca. W Iranie i Iraku wystąpiły tendencje wyzwoleńcze spod jarzma Timurydów. Po śmierci Szahrucha w 1449 r. rozłam państwa jeszcze przyspieszył. Dlatego w latach sześćdziesiątych XV wieku państwo założone przez Tamerlana, a rządzone po jego śmierci przez jego potomków przestaje istnieć.