Cytat:Imago:

U dorosłych osobników wyraźnie zaznaczony jest dymorfizm płciowy. Wierzch skrzydeł samców koloru jasnoniebieskiego z szeroką czarną obwódką brzeżną z czarnymi plamkami oraz z ciemno zaznaczonym użyłkowaniem. Wzdłuż przednich i tylnych skrzydeł rozciąga się rząd czarnych plamek (u niektórych osobników plamki zanikają lub są prawie niewidoczne). Na obu parach skrzydeł występują czarne plamki dyskoidalne (na przednich skrzydłach są bardziej wyraźne). Wierzch skrzydeł samic jest czarnobrunatny (z nieco szerszą ciemną obwódką niż u samców ) zazwyczaj z niebieskim nalotem ze słabo widocznymi czarnymi plamkami. Spód skrzydeł u obu płci szary, popielatobrązowy lub lekko beżowy (u samic ciemniejszy). Dodatkowo występują równolegle do siebie dwa rzędy plamek (jeden rząd słabo widoczny przebiega tuż przy brzegu skrzydła, drugi wyraźny rząd, składający się z czarnych plamek z białą otoczką przebiega prawie przez środek skrzydła). W nasadowej części skrzydeł występuje kilka czarnych plamek z białą otoczką. Na spodniej stronie skrzydeł również są widoczne plamki dyskoidalne. Warto nadmienić, że wierzch samic oraz spód obu płci – są bardzo podobne do modraszka alkona (Maculinea alcon). Rozpiętość skrzydeł waha się w zakresie 28–38 mm.

Rozmieszczenie geograficzne:

Modraszek telejus najprawdopodobniej wyewoluował w kontynentalnej części Azji Wschodniej a okresy zlodowaceń przetrwał w ostojach położonych na terenach wschodniej Syberii. Obecnie gatunek zasiedla obszary klimatu umiarkowanego całej Palearktyki od Europy zachodniej po Daleki Wschód. Występuje w rejonie Kaukazu, na środkowym i południowym Uralu, na Syberii, w Kazachstanie, Mongolii, północnych Chinach, Korei i Japonii.

W Europie gatunek ten występuje przy granicy Francji i Hiszpanii, przy czym w Hiszpanii jego obecność wymaga potwierdzenia, we Francji (Gers Gironde, Dordogne, Charante, Isere, Sabaudia, Haut-Rhin), lokalnie w północnej Szwajcarii, północnych Włoszech (Piemont, Triest), w środkowych i południowych Niemczech (w Badenii-Wirtembergii, Bawarii, Turyngii, Sarze, Hesji, Nadrenii Palatynatu, Nadrenii Północnej-Westfalii, Saksonii, Saksonii-Anhalt, Dolnej Saksonii i Brandenburgii) w Austrii, na Węgrzech, w Czechach, Słowacji, Polsce, na Łotwie oraz na Litwie, Ukrainie, w Bułgarii, Chorwacji, Słowenii a także w Rumunii. W Belgii gatunek wymarł. W Holandii został reintrodukowany.

W Polsce przebiega północna granica zasięgu tego gatunku. Rozsiedlony jest w części środkowej oraz na południu kraju, na północ sięga najdalej na Mazowsze. Występuje w Warszawie oraz jej okolicach, między innymi w Puszczy Kampinoskiej, w Mazowieckim Parku Krajobrazowym (w tym na terenie obszaru Natura 2000 Bagno Całowanie) oraz w Chojnowskim Parku Krajobrazowym. Na Mazowszu gatunek spotykany jest też w Puszczy Kozienickiej, wykazywany z pojedynczych stanowisk wzdłuż Pilicy, jak też na łąkowych obszarach w pasie od Kozienickiego Parku Krajobrazowego w kierunku do rzeki Pilicy. Większe skupiska notowane są również na Lubelszczyźnie, Kielecczyźnie, Dolnym i Górnym Śląsku, a także w Małopolsce w okolicach Krakowa. Modraszek telejus podawany jest też z Roztocza, Jury Krakowsko-Częstochowskiej, Kotliny Sandomierskiej i Beskidu Zachodniego. Odnotowany też w Kotlinie Kłodzkiej oraz w pobliżu Krynicy Górskiej i Krosna.

Pożywienie:
Imago (stadium dorosłe) wysysa nektar z kwiatów o kolorze fioletowym, różowym i czerwonym. W poszukiwaniu nektaru dorosłe motyle odwiedzają kwiaty krwiściągu lekarskiego, wyki ptasiej, sierpika barwierskiego, głowienki pospolitej, bukwicy zwyczajnej oraz czarcikęsu łąkowego i krwawnicy pospolitej. Larwa jest monofagiczna – w pierwszych stadiach rozwojowych odżywia się wyłącznie kwiatostanami krwiściągu lekarskiego. Ostatnie stadium gąsienicy, po adopcji przez mrówki i transporcie do mrowiska, żywi się ich larwami.