Cytat:Teologia- dyscyplina, która posługuje się metodami filozoficznymi i apologetycznymi w wyjaśnianiu świata w jego relacji do Boga. Szczególnym przedmiotem teologii jest istnienie Boga i jego atrybuty oraz jego relacja do świata przyrody i człowieka. Refleksja teologiczna dokonuje się w ramach wiary, nie kwestionując zazwyczaj jej podstaw i założeń. Pod terminem "teologia" często rozumie się teologię chrześcijańską, która bada zawartość objawienia Chrystusa i to, co z tego objawienia wynika. Teologia zakłada prawdziwość wierzeń religijnych, co odróżnia ją od filozofii religii, która nie zakłada ich prawdziwości. Termin "teologia" został po raz pierwszy użyty przez Platona odnośnie nauczania mitów, ale dyscyplina rozwinęła się w ramach chrześcijaństwa i znalazła zastosowanie we wszystkich teistycznych religiach.
Termin teologia w klasycznej literaturze greckiej jest używany w znaczeniu "dyskurs dotyczący bogów czy kosmologii ". Arystoteles podzielił teoretyczną filozofię na mathematike, phusike i theologike. Ta ostatnia odnosiła się raczej do metafizyki i dla Arystotelesa oznaczała dyskusję nad naturą najwyższego umysłu. Czerpiąc ze źródeł greckich pisarz łaciński Varro wyróżnił trzy formy dyskusji teologicznej: mitycznej (dotyczy mitów o bogach greckich), racjonalnej (analiza filozoficzna bóstwa i kosmologii) i cywilnej (dotyczy rytuałów i publicznych obrzędów)Za kolebkę teologii chrześcijańskiej uznawana jest Szkoła aleksandryjska, szczególnie dwaj teolodzy wczesnochrześcijańscy Klemens Aleksandryjski oraz Orygenes, których teologia powstawała pod wpływem zhelenizowanej żydowskiej egzegezy biblijnej Filona oraz filozofii greckiej, zwłaszcza platonizmu. Filon uznawał, że greccy mędrcy zawdzięczali swą mądrość Pięcioksięgowi. Za ojca łacińskiej teologii i jej terminologii uznaje się Tertuliana. W patrystycznych źródłach greckich teologia odnosi się wąsko do dyskusji o naturze i cechach Boga. W innych patrystycznych źródłach greckich teologia może być wąsko użyte w dyskusji boskiej natury Jezusa. W tym sensie Grzegorz z Nazjanzu miał przydomek "Teolog": był on zagorzałym obrońcą boskości Chrystusa[potrzebne źródło]. Również imieniem teologa rękopisy biblijne określały Jana Ewangelistę, np. w tytule Objawienie św. Jana: apokalupsis ioannou tou theologou, "Objawienie Jana teologa". W scholastycznych źródłach łacińskich, termin zaczyna oznaczać racjonalne badanie doktryny religii chrześcijańskiej, bardziej precyzyjnie oznacza dyscyplinę akademicką, która bada koherencję i implikacje języka i twierdzeń Biblii i tradycji teologicznej (ta ostatnia prezentowana jest przez Piotra Lombarda w kompilacji teologii z 1150 roku (Libri Quattuor Sententiarum). Był to standardowy scholastyczny podręcznik akademicki.