Cytat:Albert Einstein (ur. 14 marca 1879 r. w Ulm w Niemczech, zm. 18 kwietnia 1955 r. w Princeton w USA) – jeden z największych fizyków-teoretyków XX wieku, twórca ogólnej i szczególnej teorii względności, współtwórca korpuskularno-falowej teorii światła, odkrywca emisji wymuszonej. Laureat Nagrody Nobla za wyjaśnienie efektu fotoelektrycznego. Opublikował ponad 450 prac, w tym ponad 300 naukowych. Wniósł też swój wkład do rozwoju filozofii nauki.W czasie wojny oprócz ogólnej teorii względności Einstein napisał prace na temat kosmologii i fal grawitacyjnych, znalazł nowe wyprowadzenie prawa Plancka, napisał pięćdziesiąt artykułów naukowych i wydał książkę popularyzującą teorię względności. Wytężona praca w połączeniu z głodem spowodowały chorobę Einsteina. W 1917 r. chorował on na wątrobę, wrzody żołądka, żółtaczkę i ogólne wyczerpanie. Podczas choroby zajmowała się nim jego kuzynka, Elsa Einstein. Latem 1917 r. Albert przeprowadził się do mieszkania obok niej, a rok później oboje postanowili się pobrać.


14 lutego 1919 r. sąd w Zurychu orzekł rozwód Alberta i Milevy Einstein. Warunki określały, że Albert ma płacić alimenty, zdeponować w banku 40 000 marek niemieckich, z których odsetki miały być do dyspozycji Milevy, a ponadto, gdyby dostał Nagrodę Nobla, miał przekazać całą sumę byłej żonie. 2 lipca 1919 r. Albert ożenił się ze swoją kuzynką Elsą Einstein, z którą zdążyli się do siebie zbliżyć w 1917 r. podczas choroby Alberta.
3 kwietnia 1921 r. Einstein wyjechał z żoną do USA, gdzie wygłosił kilka wykładów. W czasie tej wizyty 9 maja otrzymał doktorat honoris causa na Princeton University. 30 maja wypłynął do Anglii. 8 czerwca po raz kolejny został doktorem honoris causa, tym razem na uczelni w Liverpoolu. 8 października 1922 r. znów wyjechał z Niemiec, gdyż dowiedział się, że jest planowany zamach na niego. Odwiedził Kolombo, Singapur, Hongkong i Szanghaj w Chinach, następnie Kobe i Kioto w Japonii. W tym czasie dostał Nagrodę Nobla. 2 lutego 1923 r. Einsteinowie wylądowali w Palestynie. Tam Albert zaangażował się na jakiś czas w sprawy Uniwersytetu Hebrajskiego. W latach 1925-1927 był członkiem jego Rady Zarządzającej. W drodze powrotnej z podróży wstąpili do Hiszpanii. 15 marca 1923 r. wrócili do Berlina. Kolejną podróż Einstein odbył w 1925 r. do Argentyny, Brazylii i Urugwaju.
Z pochodzenia Albert Einstein był niemieckim Żydem[4]. Do 17. roku życia był poddanym króla Wirtembergii. 28 stycznia 1896 na wniosek swojego ojca został zwolniony z tego poddaństwa, dzięki czemu ojciec mógł złożyć prośbę o naturalizowanie Alberta jako obywatela Szwajcarii. Od tej daty do 21 marca 1901 Albert pozostawał bezpaństwowcem. 21 marca 1901 przyznano mu obywatelstwo Szwajcarii, a dokładnie miasta Zurych. Mieszkał nie tylko w Zurychu, ale także w Bernie wraz ze swoją żoną i dwoma synami. W momencie opublikowania szczególnej teorii względności był więc formalnie Szwajcarem. Z obywatelstwa Szwajcarii nigdy nie zrezygnował.

Od 1 kwietnia 1911 do 30 września 1912, w związku z objęciem katedry fizyki teoretycznej na Uniwersytecie w Pradze, stał się poddanym cesarza Austro Węgier, nadal pozostając jednocześnie obywatelem Szwajcarii. W kwietniu 1914 stał się poddanym cesarza Rzeszy Niemieckiej w związku z objęciem funkcji profesora na Uniwersytecie w Berlinie. Po zakończeniu I wojny światowej i powstaniu Republiki Weimarskiej stał się automatycznie obywatelem Niemiec, jako osoba pozostająca na państwowej służbie tego kraju[. W momencie otrzymania Nagrody Nobla był więc formalnie Niemcem i jednocześnie Szwajcarem i obie te narodowości widnieją w oficjalnych spisach noblistów. Obywatelstwa niemieckiego został automatycznie pozbawiony przez rząd III Rzeszy w związku z jego rezygnacją pełnienia funkcji publicznych w tym kraju i wyjazdu do Stanów Zjednoczonych w 1933. Do 1940 r. pozostawał ponownie wyłącznie obywatelem Szwajcarii. 1 października 1940 r. złożył przysięgę na konstytucję i został obywatelem Stanów Zjednoczonych, pozostając aż do śmierci nadal również obywatelem Szwajcarii. Sam Albert Einstein uważał się za niemieckojęzycznego bezpaństwowca, pochodzenia żydowskiego i zawsze protestował przeciwko przypisywaniu jego osiągnięć któremukolwiek z państw. Jego ojczystym językiem i praktycznie jedynym, którym dobrze władał był niemiecki. Wszystkie jego publikacje i książki były napisane po niemiecku. Mimo długiego pobytu w USA jego znajomość angielskiego sprowadzała się do najprostszych zwrotów i kilkuset słów potrzebnych do codziennego funkcjonowania w tym kraju. Zapytany w 1918 r. o teorię względności Einstein powiedział: Jeżeli teoria względności okaże się prawdziwa, to Niemcy nazwą mnie wielkim Niemcem, Szwajcarzy Szwajcarem, a Francuzi wielkim uczonym. Jeżeli natomiast teoria względności okaże się błędna, wtedy Francuzi nazwą mnie Szwajcarem, Szwajcarzy Niemcem, a Niemcy Żydem.