Cytat:Karty QSL– karty, które są potwierdzeniem nawiązania amatorskiej łączności radiowej, zarówno przez krótkofalowców jak i użytkowników CB radio. Karty QSL są także potwierdzeniem nasłuchu dla SWL, wysyłają je również komercyjne stacje radiowe, a nawet niektóre radiolatarnie bezkierunkowe. Wymiany kart dokonuje się pocztą lub (częściej) za pomocą tzw. biur QSL (QSL bureau), afiliowanych przy narodowych organizacjach krótkofalarskich. Biura QSL z reguły obsługują członków bezpłatnie (w ramach składki członkowskiej). Karta QSL jest w środowisku krótkofalarskim uważana za oficjalne (mające charakter dokumentu) potwierdzenie przeprowadzonej łączności i często jest niezbędnym załącznikiem do wniosku o wydanie dyplomu krótkofalarskiego. Fizycznie karta QSL ma postać zbliżoną do pocztówki. Projekt graficzny jest wynikiem inwencji posiadacza radiostacji i niejednokrotnie karty QSL mają bardzo atrakcyjny wygląd. Popularne jest umieszczanie na kartach QSL grafiki, zdjęć operatora lub jego sprzętu itp. Karty QSL wysyłane za pośrednictwem PZK muszą mieć wymiar 9 cm na 14 cm. Jest to także standard przyjęty przez IARU. Pomysł na wysyłanie kart pocztowych w celu potwierdzenia odbioru (a później także łączności) pojawiał się w historii kilkukrotnie. Po raz pierwszy potwierdzenie przeprowadzonej łączności w takiej formie zostało prawdopodobnie wysłane przez 8VX z Buffalo w stanie Nowy Jork do 3TQ w Filadelfii w stanie Pensylwania. Karta znana dziś (ze znakiem wywoławczym, datą, częstotliwością przeprowadzenia łączności/nasłuchu itp.) została prawdopodobnie rozpowszechniona w 1919 roku przez 8UX w Akron w stanie Ohio. W Europie po raz pierwszy została wysłana przez Williama "Billa" Corshama – 2UV, kiedy pracował z Harlesden w Wielkiej Brytanii w 1922.