Cytat:Jan Nepomucen Potocki herbu Pilawa urodzony 8 marca 1761 w Pikowie na Podolu, zmarł 23 grudnia 1815 w Uładówce koło Pikowa – polski pisarz (tworzący w języku francuskim), podróżnik, polityk, historyk, etnograf, pierwszy archeolog polski, badacz starożytności słowiańskich. Urodził się w rodzinie magnackiej. Syn Józefa, krajczego wielkiego koronnego i Teresy Potockiej. Jako siedmioletni chłopiec Jan Potocki opuścił ojczyznę. Uczył się w szkołach w Lozannie i Genewie, gdzie odebrał staranne wykształcenie. Często przebywał w Paryżu. Świetnie władał językiem francuskim, a z językiem polskim zetknął się na dobre dopiero po przyjeździe do Polski w kwietniu 1778. Od 1778 odbywał liczne podróże po Wschodzie i po Europie, m.in. do Turcji i Egiptu (1784), Holandii (1787), Hiszpanii i Maroka (1791), Dolnej Saksonii (1794) i na Kaukaz (1797-1798). Służył w armii austriackiej, walczył z berberyjskimi piratami na Morzu Śródziemnym. Swoje przygody dokumentował w relacjach. Był jednym z pierwszych badaczy historii i archeologii Słowiańszczyzny, swoje odkrycia i przemyślenia spisał w pięciu tomach "Recherches sur la Sarmatie" (1789-1792) i w "Histoire primitive". Po powrocie do Polski, dzięki koneksjom rodzinnym, został posłem na Sejm Czteroletni i działaczem obozu reform. We wrześniu 1788 założył Drukarnię Wolną, wydającą Journal Hebdomadaire de la Diete tygodnik relacjonujący debaty sejmowe. W 1815 popełnił samobójstwo. Prawdziwą datę śmierci (23 grudnia 1815) i miejsce (w swoim majątku w Uładówce) podali po raz pierwszy jego biografowie, François Rosset i Dominique Triaire, w biografii opublikowanej po francusku w 2004, a po polsku w 2006. Wcześniej podawano daty 20 listopada oraz 2 i 11 grudnia 1815. Obecnie jest pamiętany głównie jako pisarz i autor napisanej po francusku powieści fantastyczno-filozoficznej "Rękopis znaleziony w Saragossie" (1805), romansu fantastycznego na wzór persko-arabski, o tak zwanym układzie szkatułkowym.