Cytat:Adidas AG – niemiecka firma produkująca obuwie i odzież sportową, założona w 1924 przez braci Dasslerów jako Bracia Dassler OHG.

Nazwa pochodzi od zdrobnienia imienia (Adi) i trzech pierwszych liter nazwiska (Das) założyciela firmy Adolfa Dasslera. Zdanie 'all day I dream about sport' (cały dzień marzę o sporcie), które jest niekiedy uważane za właściwe pochodzenie nazwy, powstało później.W 1948 r . firma uległa podziałowi na 2 firmy: Adidas i Puma. Już jako Adidas AG (AG – skrót od niem. Aktiengesellschaft, czyli spółka akcyjna) została zarejestrowana 18 sierpnia 1949 r. Od 1972 r. jej znakiem firmowym jest koniczynka, symbolizująca ducha igrzysk olimpijskich oraz połączenie 3 kontynentów, często jako samodzielne logo firmy występują również trzy paski. Po zakupie przez firmę Adidas AG w 1997 r. francuskiej firmy produkującej odzież sportową, Salomon SA, zmieniono nazwę na Adidas-Salomon AG. W 2006 r. Adidas przejął firmę Reebok. W tym samym roku firma Salomon SA została sprzedana i w połowie 2006 r. powrócono do nazwy Adidas AG.

Logo firmy (trzy paski) miało oznaczać potrójne wzmocnienie buta. Właśnie w takich butach, z potrójnym wzmocnieniem, Franz Beckenbauer sięgał po tytuł mistrzów świata zdobytego przez RFN w 1974 roku. Firmie zarzuca się wyzyskiwanie pracowników oraz wykorzystywanie pracy dzieci[2].

W 2002 roku grupa 350 pracownic protestowała przeciwko tajlandzkiej firmie Bed and Bath Prestige Company produkującej dla takich koncernów jak Nike, Reebok, Adidas, Levi Strauss & Co. Firma ta zalegała z wypłatami i odszkodowaniami dla pracownic w wysokości ok. 400 tys. euro. Kobiety skarżyły się, że wymuszane na nich były nadgodziny, musiały pracować niezależnie od choroby czy ciąży. Na skutek protestów konsumenckich tajlandzkie ministerstwo pracy przyznało pracownicom częściowe odszkodowania.

W marcu 2002 roku pojawił się raport "We Are Not Machines" (z ang. "Nie jesteśmy maszynami") sporządzony przez kilka organizacji broniących praw człowieka (m.in. Clean Clothes Campaign oraz Oxfam)[5]. Zarzucono w nim firmom Nike i Adidas, że szwaczki w Indonezji otrzymują tylko 2 euro zapłaty za dzień pracy. W raporcie jest mowa o niebezpiecznych warunkach pracy, dyskryminacji seksualnej kobiet oraz zwalczaniu działalności związkowej – pracownice, które przyłączają się do związków zawodowych muszą "obawiać się zwolnienia, więzienia lub fizycznej przemocy".

W maju 2005 roku Clean Clothes Campaign poinformowało, że w jednym z zakładów dostawczych Adidasa w Hondurasie poddawano kobiety, nim je zatrudniono, dyskryminującym badaniom – sprawdzano, czy są w ciąży bądź czy mają tatuaże. Pracownicy obawiali się zwolnień i dlatego niechętnie organizowali się w związki zawodowe, chociaż mają do tego prawo. Większość pracownic nie znała wiążącego rzekomo Kodeksu Postępowania firmy Adidas, według którego takie nieprawidłowości są niedopuszczalne.