Cytat:Ariel Szaron, pseudonim Arik urodzony 27 lutego 1928 w Kfar Malal– izraelski polityk i dowódca wojskowy, premier Izraela w latach 2001-2006. Ariel Szaron pochodzi z rodziny żydowskich imigrantów, która wyemigrowała do Palestyny z Brześcia Litewskiego. W 1942 roku wstąpił do żydowskiej podziemnej organizacji wojskowej Hagana. Podczas wojny izraelsko-arabskiej 1948-49 dowodził kompanią piechoty w Brygadzie Aleksandroni. W latach 1949-50 był dowódcą Brygady Golani. W latach 1951-52 służył jako oficer wywiadu w dowództwach Centralnym i Północnym. W 1953 zorganizował jednostkę specjalną "Jednostka 101" i został jej dowódcą. "Jednostka 101" dokonywała akcji odwetowych, w dużej części skierowanych przeciwko ludności cywilnej. Jednostka została rozwiązana w 1955 r. Podczas kampanii sueskiej Szaron dowodził brygadą spadochroniarzy. Pełniąc służbę zawodowego oficera, Ariel Szaron ukończył w 1957 roku wyższą uczelnię sztabową w Wielkiej Brytanii. W latach 1958-1962 był komendantem szkoły piechoty w Izraelu. W 1962 roku ukończył prawo na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. W 1964 r. został mianowany szefem sztabu Dowództwa Północnego i pełnił tę funkcję do roku 1965. W 1966 r. otrzymał stopień generała i został szefem wydziału szkoleniowego w Sztabie Generalnym. Podczas wojny sześciodniowej dowodził dywizją pancerną. W 1969 roku został szefem Dowództwa Południowego. W 1973 roku Ariel Szaron zakończył karierę wojskową, jednakże podczas wojny Jom Kippur (1973 r.) objął jeszcze dowództwo nad dywizją pancerną. Odniósł znaczący sukces na Półwyspie Synaj: przekroczył Kanał Sueski, zmuszając Egipt do zawieszenia ognia. Po wyborach 7 lutego 2001 Ariel Szaron został premierem- otrzymał 62,5% głosów. Utworzył "rząd jedności narodowej", oparty na szerokiej koalicji od lewicowej Partii Pracy po ultraprawicowe ugrupowania takie jak Moledet oraz Nasz Dom Izrael. W tym czasie nasiliła się znacznie fala palestyńskich zamachów samobójczych. Po 18 miesiącach rząd Szarona upadł, czego przyczyną było wycofanie się z koalicji Partii Pracy. Po wyborach Szaron został ponownie premierem rządu firmowanego przez koalicję złożoną z Likudu, antyklerykalnego Szinui, Partii Narodowo-Religijnej i Unii Narodowej.