Cytat:Pułkownik Muammar al-Kaddafi, urodzony 13 września 1942 w Syrcie – libijski polityk, przywódca Libii, sprawujący władzę autorytarną jako tzw. Przywódca Rewolucji 1 Września.

Syn Beduina, wędrownego hodowcy wielbłądów. W młodości zafascynował się postacią i ideologią egipskiego prezydenta Nasera, co ukształtowało jego poglądy. W 1963, po roku studiów historycznych, porzucił Uniwersytet Libijski, w 1965 ukończył zaś Akademię Wojskową w Bengazi. Stanął na czele Związku Wolnych Oficerów. 1 września 1969 w wyniku przewrotu wojskowego odsunął od władzy króla Idrisa I. Został naczelnym dowódcą sił zbrojnych oraz przewodniczącym Rady rewolucji – nowo utworzonego rządu Libii. Ponadto w latach 1970-1972 szef rządu, a w 1977-1979 głowa państwa. Od 1979 zrezygnował z tej funkcji, ale de facto jest pierwszą osobą w państwie.

Kaddafi w 1970 zlikwidował w swoim kraju amerykańskie i brytyjskie bazy wojskowe, wydalił włoskie i żydowskie organizacje narodowe, a w 1973 dokonał nacjonalizacji przemysłu naftowego należącego do zachodnich inwestorów. Kaddafi prowadził bardzo aktywną politykę zagraniczną wymierzoną przeciwko wpływom USA i Izraela oraz wspieraniem Organizacji Wyzwolenia Palestyny, przez co był oskarżany o wspieranie islamskiego terroryzmu. Wielokrotnie zabiegał o utworzenie ścisłej federacji państw północnoafrykańskich i bliskowschodnich. Proponował zawarcie unii m.in. Sudanowi, Egiptowi, Syrii oraz Malcie. W wyniku pogarszających się stosunków z Egiptem nawiązał współpracę z ZSRR, ale w zimnej wojnie pozostawał neutralny, wiążąc się z Ruchem Państw Niezaangażowanych. Od połowy lat 90. Kaddafi prowadzi bardziej umiarkowaną politykę. W 2007 wypuścił z kraju oskarżane o zarażenie wirusem HIV kilkuset niemowląt bułgarskie pielęgniarki i palestyńskiego lekarza, którym w Libii groziła kara śmierci.

W 2009 wybrany na jeden rok szefem Unii Afrykańskiej.