Cytat:Alberto Ascari urodził się 13 lipca 1918 – jedna z pierwszych gwiazd Formuły 1 oraz jej dwukrotny mistrz. Był także pierwszym wielkim kierowcą zespołu Ferrari.

Urodził się w Mediolanie we Włoszech, a wyścigi miał we krwi po ojcu Antonio Ascarim, utalentowanej gwieździe wyścigów Grand Prix w latach 20. XX wieku jako kierowca Alfa Romeo. Antonio zmarł podczas Grand Prix Francji w 1925 roku.

Jako młody chłopak brał udział w wyścigach motocyklowych; było to po tym jak wstąpił do prestiżowego Mille Miglia sportów samochodowych Ferrari gdzie w końcu przeszedł na wyścigi na czterech kółkach.

Jego karierę przerwała II wojna światowa, po której zaczął startować w Grand Prix z Maserati. Jego kolegą z drużyny był Luigi Villoresi, który został jego mentorem i przyjacielem. Alberto Ascari swoje pierwsze Grand Prix wygrał w San Remo (Włochy) w 1948 i ten sam wyścig, w tym samym składzie następnego roku. Jego największy sukces przyszedł po dołączeniu do Villoresiego w zespole Ferrari; wygrał trzy kolejne wyścigi w tym zespole.

Pierwszy oficjalny sezon Formuły 1 odbył się w 1950. Zespół Ferrari zadebiutował w Grand Prix Monako wraz z Ascarim, Villoresim, i popularnym francuskim kierowcą Raymondem Sommerem. Ascari ukończył wyścig jako drugi. W tym samym sezonie zajął 2. miejsce pierwszym wyścigu Formuły 1 na torze Monza we Włoszech. Był jedynie 5. w mistrzostwach. Pierwsze zwycięstwo w Grand Prix Formuły odniósł w sezonie 1951 na Nürburgring w Niemczech, a drugie na Monzy przed własną publicznością.

Po sukcesach w Europie Enzo Ferrari zaopatrzył Alberta w samochód w wyścigu Indianapolis 500. Był jedynym europejskim kierowcą w Indy w jedenastoletnim historii tego wyścigu w Formule 1, jednak dla niego zakończył się już po 40 okrążeniach. To był jedyny raz kiedy nie wygrał wyścigu w tym sezonie. Ferrari z Ascarim dominowało w sezonie 1952 wygrywając wszystkie sześć wyścigów w Europie i osiągając najszybsze okrążenie w każdym wyścigu. Prawie udało mu się zdobyć maksymalną ilość punktów jaka była możliwa, ale w Grand Prix Włoch musiał podzielić się punktem za najszybsze okrążenie z José Froilanem Gonzálezem.

Na rozpoczęcie sezonu 1953 wygrał trzy pierwsze wyścigi, które dały mu dziewięć zwycięstw z rzędu. Jego passa zakończyła się 4. miejscem we Francji. Odbył się tam bardzo zacięty wyścig, w którym głównymi rywalami byli zawodnicy Ferrari i Maserati. Tego roku odniósł jeszcze dwa zwycięstwa, w rezultacie zdobywając drugi tytuł mistrzowski.

W sezonie 1954 wystartował w czterech wyścigach, nie zdołał jednak ukończyć żadnego z nich. Dwukrotnie zawiodły go samochody Maserati, a po jednym razie Ferrari i Lancia. Zdobył jednak 1,14 punktu za dwa najszybsze okrążenia (siedmiu kierowców otrzymało po 0,14 punktu za ustanowienie najlepszego czasu okrążenia w Grand Prix Wielkiej Brytanii). Tego samego roku Ascari wygrał wyścig Mille Miglia.

W sezonie 1955, podobnie jak w ostatnim wyścigu ubiegłego roku, reprezentował barwy zespołu Scuderia Lancia. W dwóch wyścigach, w których startował nie zdołał dojechać do mety. W drugim, który odbył się w Monako, rozbił swój samochód o przystań. Tydzień później, 26 maja, testował nowy samochód Ferrari na torze Monza. Zginął w wypadku na jednym z ciasnych zakrętów, choć jego śmierć nadal stanowi pewna zagadkę. Zakręt, na którym zginął, nosi jego imię – Variante Ascari.

Alberto Ascari leży obok swego ojca na Cimitero Monumentale w Mediolanie.

W 1992 został wyniesiony do Międzynarodowej Hali Sław Motocyklowych.

źródło: pl.wikipedia.org