Cytat:Pomimo że historia gier komputerowych obejmuje prawie pięć dekad, same gry komputerowe stały się częścią kultury masowej dopiero w latach siedemdziesiątych.

Pierwsza gra powstała prawdopodobnie w 1947 i była uruchamiana na oscyloskopie CRT. Była to bardzo prosta gra zaprojektowana przez Thomasa T. Goldsmitha Jr. i Estle Raya Manna. Wniosek o przyznanie patentu wpłynął 25 stycznia 1947, a przyznany przez amerykańskie Biuro Patentowe został 14 grudnia 1948 roku. Produkt otrzymał numer identyfikacyjny 2 455 992. Mimo że wniosek złożony został w 1947, sama gra prawdopodobnie była zaprojektowana wcześniej w 1946. System używał ośmiu kanałów próżniowych (czterech triod 6Q5 i czterech tetrod 6V6) i symulowała uderzenie pocisku rakietowego w wyznaczony cel. Odpowiednie gałki pozwalały na zmianę kąta wystrzelenia pocisku i prędkości pocisku. Ponieważ grafika nie mogła w tym czasie być rysowana elektronicznie, małe cele były rysowane na prostej warstwie umieszczanej na monitorze CRT przez twórcę gry. Mówi się, że jest to pierwszy system zaprojektowany do grania na ekranie CRT.

W 1952 na Uniwersytecie Cambridge A.S. Douglas stworzył OXO, graficzną wersję gry kółko i krzyżyk w celu zademonstrowania jego tezy o interakcji człowieka z komputerem. Gra była uruchamiana na komputerze EDSAC, który używał ekranu CRT do przekazywania obrazu.

Wielu ludzi przypisuje wymyślenie gier komputerowych Williamowi Higinbothamowi, który w 1958 stworzył grę Tennis for Two na oscyloskopie w celu zabawiania zwiedzających Brookhaven National Laboratory w Nowym Jorku. W przeciwieństwie do gry Pong i podobnych wczesnych systemów, Tennis for Two pokazywał uproszczony kort tenisowy widziany z boku zamiast z góry. Na piłkę oddziaływała grawitacja, a ona sama musiała przelecieć nad siatką. W grę grało się za pomocą dwóch masywnych kontrolerów, każdy z nich wyposażony w gałkę odpowiedzialną za trajektorię lotu i przycisk odpowiadający za uderzenie. Tennis for Two był pokazywany przez dwa sezony przed jego zdemontowaniem w 1959.

Wiele początkowych gier komputerowych uruchamianych było na komputerach w amerykańskich uniwersytetach i były tworzone przez indywidualnych użytkowników w chwilach wolnych. Jednak limitowany dostęp do wczesnego sprzętu komputerowego był powodem małej ilości gier oraz tego, że o tych grach dość szybko zapominano.

W 1961 grupa studentów z MIT, włączając Steve'ego Russella, stworzyła grę nazwaną Spacewar! na nowy w tym czasie komputer DEC PDP-1. W grze przeciwko sobie stawały dwie osoby kontrolujące po jednym statku kosmicznym, który mógł wystrzeliwać pociski. Czarna dziura na środku ekranu tworzyła duże pole grawitacyjne. Gra niedługo została wydawana z nowymi komputerami DEC. Zaprezentowana w 1962 podczas MIT Science Open House stała się pierwszą ogólnodostępną i wpływową grą.

Jeden z producentów Multics, Ken Thompson, kontynuował tworzenie systemu operacyjnego po tym, jak AT&T zaprzestało fundowania jego badań. Jego praca miała na celu stworzenie systemu dla komputera GE-645. Właściwie to chciał on zagrać w grę, którą równocześnie tworzył z systemem. Gra była nazwana Space Travel. Pomimo że gra nigdy nie została wydana komercyjnie (a jedno jej uruchomienie kosztowało 75 USD), gra przyczyniła się do stworzenia systemu operacyjnego UNIX.

W 1966 Ralph Baer (wtedy w Sanders Associates) stworzył prostą grę nazwaną Chase, która mogła być pokazywana na zwykłym telewizorze. Baer kontynuował tworzenie i w 1968 miał już prototyp, który mógł uruchomić parę różnych gier, włączając w to tenisa stołowego czy strzelanie do celów. Według Baera Bill Harrison stworzył pistolet świetlny i razem z Billem Ruschem stworzyli gry wideo w 1967.

W 1969 Ralph Baer pracował nad prototypem konsoli, którą podłączałoby się do telewizora. Prototyp został sprzedany firmie Magnavox, która wydała go w maju 1972 jako Magnavox Odyssey, pierwszą konsolę gier wideo.

W 1971 Nolan Bushnell i Ted Dabney stworzyli automat do gry umożliwiający grę za pieniądze z grą Spacewar! i nazwali ją Computer Space. Nutting Associates kupiło grę, zatrudniło Bushnella i wytworzyło 1 500 automatów z Computer Space. Gra nie osiągnęła sukcesu, ponieważ była trudna w obsłudze.

Nolan Bushnell uczestniczył w jednym z przedpremierowych pokazów konsoli Odyssey w Burlingame California w styczniu 1972. Tam grał w grę Ping-Pong, lecz okazało się to niezbyt interesujące.

Bushnell stwierdził, że nie otrzyma odpowiedniego wynagrodzenia poprzez sprzedaż gier innym firmom. Założył w 1972 więc własną firmę nazwaną Atari. Pierwszą grą wideo wydaną przez Atari był wydany w tym samym roku automat z grą Pong, który okazał się wielkim sukcesem. Gra bazuje lekko na tenisie stołowym: piłka jest "serwowana" ze środka stołu i w czasie, gdy piłka leci w stronę jednego z graczy, ten musi tak manewrować paletką, aby odbić piłkę z powrotem do oponenta. Atari sprzedało 19 000 maszyn z grą Pong i niedługo potem pojawiło się dużo różnych imitacji. Szaleństwo na automaty do gier rozpoczęło się.

Death Race z 1976 firmy Exidy wywołał pierwsze kontrowersje związane z niepotrzebną przemocą w grach komputerowych, ponieważ celem gry było przejeżdżanie "gremlinów", które przypominały przechodniów. Kontrowersje związane z grą zwiększyły świadomość publiki o grach komputerowych i od tamtego momentu nie przestano debatować nad przemocą w grach komputerowych.

Rynek automatów do gier wszedł w swoją Złotą erę w 1978 razem z wydaniem gry Space Invaders firmy Taito. Gra stała się wielkim hitem, który zainspirował wielu producentów do wejścia na rynek i wyprodukowania własnych gier. Złota era była naznaczona dominacją automatów do gier (również kolorowych). Era ta trwała do lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku.

Również w 1978 Atari wydało grę Asteroids, największy jego bestseller. Zajęła ona miejsce gry Lunar Lander jako numer jeden na rynku gier arcade. Kolorowe gry arcade stały się bardziej popularne od 1979 i 1980 (na przykład Pac-Man).

Inne klasyki gier arcade z końca lat siedemdziesiątych to Night Driver, Galaxian oraz Breakout.

Tworzenie gier na komputerach uniwersyteckich rozwinęło się na początku lat 70. Historia tej części jest trudna do spisania z różnych powodów:

Do drugiej części lat 70. programiści gier nie otrzymywali praktycznie żadnych pieniędzy za ich pracę. Zapłatą dla projektantów tamtych czasów było uznanie wśród przyjaciół i okazyjny fanowski list od jakiegoś studenta lub innego uniwersytetu.
Istnieje bardzo mało informacji na ten temat, ponieważ większość popularnych gier było obsługiwanych na nieistniejących już maszynach oraz były zapisane na również nie istniejących już kasetach.
Istniały wtedy co najmniej dwie sieci dystrybucyjne dla studentów-projektantów gier, a szkoły zwykle zawierały umowę tylko z jedną z nich, tak więc wiele stron internetowych traktujących o historii gier komputerowych tylko o jednym z dostępnych systemów, ponieważ ich autorzy nie mieli dostępu do innych rozwiązań.
Główne wydarzenia tego dziesięciolecia w tym sektorze to z pewnością:
1971: Don Daglow napisał pierwszy komputerowy Baseball uruchamiany na komputerze PDP-10 w Pomona College. Gracze mogli rozgrywać pojedyncze mecze lub całe sezony. Następnie Daglow razem z programistą Eddiem Dombrowerem zaprojektował Earl Weaver Baseball, wydany w 1987 przez Electronic Arts.
1971: Stworzony został Star Trek, prawdopodobnie przez Mike'a Mayfielda na minikomputer Sigma 7 w MIT. Był to najbardziej znany i najczęściej grany tytuł związany ze Star Trekiem w latach 70. Była to pierwsza gra, która została przekonwertowana na inne platformy przez studentów. Daglow napisał również popularną grę Star Trek na maszynę PDP-10 pomiędzy 1971-72, która prezentowała akcję jako skrypt wypowiadany przez bohaterów programu telewizyjnego. W czasie całej dekady powstała bardzo duża ilość gier komputerowych (zarówno na komputery DECUS, jak i PLATO) powiązanych w pewnym stopniu ze światem Star Treka.
1972: Gregory Yob napisał Hunt the Wumpus na PDP-10, zabawę w chowanego, chociaż gra uznawana jest za pierwszą tekstową grę przygodową. Yob napisał ją w reakcji na istniejące gry z tego gatunku, takie jak Hurkle, Mugwump czy Snark.
1974: Maze War (na Imlacs PDS-1 w NASA Ames Research Center w Kalifornii) i Spasim (na PLATO) zostają ukazane jako przykłady wczesnych multiplayerowych trójwymiarowych first person shooterów.
1975: Will Crowther napisał pierwszą tekstową przygodówkę, Adventure (początkowo nazwaną ADVENT, a następnie Colossal Cave). Gra napisana była w języku Fortran na PDP-10. Gracz kontrolował wydarzenia w grze za pomocą krótkich sformułowań (na przykład: "idź w lewo", "otwórz skrzynię") otrzymując opis tego, co było wynikiem wykonanej komendy. Gra niedługo potem została przetworzona przez studentów na platformę PLATO, więc jest jedną z niewielu gier, które dostępne były zarówno na platformie PLATO jak i PDP-10.
1975: Przed środkiem tego dziesięciolecia gry zwykle komunikowały się z graczem za pomocą papieru, używając prostych drukarek o prędkości od 10 do 30 znaków na sekundę. Z rokiem 1975 wiele uniwersytetów zaniechało takiego sposobu komunikowania się z maszyną, inwestując w ekrany CRT, które mogły wyświetlać trzydzieści linijek tekstu w kilka sekund w porównaniu do czasu oczekiwania na wydrukowanie tekstu wynoszącego od jednej do dwóch minut. Spowodowało to rozwój gier, które rysowały "grafikę" na ekranie.
1975: Daglow, wtedy student na uniwersytecie Claremont Graduate University, napisał pierwszą komputerową grę fabularną (cRPG) na PDP-10, Dungeon. Gra była nielicencjonowaną implementacją nowej gry fabularnej Dungeons and Dragons. Pomimo że była to gra tekstowa, była to również pierwsza gra wykorzystująca pole widzenia, mapy pomieszczeń widziane z góry pokazujące obszar widziany przez bohatera.
1975: W tym samym roku stworzono RPG dnd, również bazujący na Dungeons and Dragons. Gra pojawiła się pierwszy raz na systemie PLATO na komputerach CDC. Dla graczy w szkołach z komputerami CDC właśnie dnd, a nie Dungeon, była pierwszą grą cRPG.
1977: Kelton Flinn i John Taylor stworzyli pierwszą wersję Air, tekstową grę walk powietrznych, która była zapowiedzią ich późniejszej pracy nad pierwszą graficzną multiplayerową grą sieciową, Air Warrior. Założyli pierwszą udaną firmę z grami sieciowymi, Kesmai, aktualnie oddział Electronic Arts. Flinn powiedział: "Jeżeli Air Warrior był naczelnym kołyszącym się między drzewami, AIR było (...) amebą pełzającą po dnie oceanu. Lecz była to prawie gra czasu rzeczywistego, multi-playerowa oraz próbowała wyrysować trójwymiar za pomocą grafiki ASCII".
1977: Dave Lebling, Marc Blank, Tim Anderson i Bruce Daniels rozpoczęli prace nad grą Zork. W przeciwieństwie do Crowthera, Daglowa i Yoba, zespół Zork odkryli potencjał w uruchamianiu gier na nowych komputerach osobistych i założyli w 1979 pierwszą firmę wydającą tekstowe gry przygodowe, firmę Infocom. Później firma została sprzedana Activision. Lebling był członkiem tej samej grupy D&D co Will Crowther, lecz nie w tym samym czasie. Lebling wypowiedział się o tym w następujący sposób: "Sądzę, że właściwie to ja wszedłem na jego miejsce. Zork 'pochodzi' z gry Advent, ponieważ grałem w nią... i chciałem zrobić 'lepszą'. Nie było jednak żadnej kradzieży kodu... Nawet się z Crowtherem lub Woodsem nie spotkaliśmy w tamtych czasach".
1980: Michael Toy, Glenn Wichman i Ken Arnold wydają Rogue na BSD Unix po dwóch latach pracy, która staje się wyznacznikiem nowego gatunku: roguelike. Tak, jak Dungeon na PDP-10 i dnd na PLATO, Rogue wyświetlało mapy podziemi używając znaków ASCII. W przeciwieństwie do tych gier, podziemia były tworzone losowo przy każdym rozpoczęciu gry, więc ścieżka do skarbu i rozstawienie przeciwników również były inne. Gdy zespół gry Zork skończył nad nią pracę, Rogue została przystosowana do komputerów domowych i wydana jako produkt komercyjny.