Cytat:Wiera Gran, właściwie Weronika Grynberg (ur. 20 kwietnia 1916 w Rosji, zm. 19 listopada 2007 w Paryżu) – polska piosenkarka, aktorka kabaretowa i filmowa. Używała również pseudonimów Sylvia Green, Wiera Green na płytach firmy Syrena Electro oraz Mariol na płytach Melodja Electro, po wyjeździe do Francji znana była jako Vera Gran.

Wiera Gran napisała autobiograficzną książkę Sztafeta oszczerców. W maju 1993 przeprowadziła rozmowę w radio z Anną Retmaniak z okazji 50-lecia powstania w getcie warszawskim i w związku z książką Sztafeta oszczerców. Jesienią 1991 zostały wyemitowane wywiady nagrane przez program III Polskiego Radia z artystką. Biogramy piosenkarki napisali Tomasz Lerski i Jerzy Płaczkiewicz, który także doprowadził do wydania jej retrospektywnej płyty. Powieść Bądź moim Bogiem inspirowaną jej historią napisał Remigiusz Grzela w 2007 roku. Zarzuty o kolaborację zostały omówione w artykule z 2008 roku Joanny Szczęsnej. Zdjęcia artystki z archiwum Aarona Halberstama, zostały opublikowane w Wysokich Obcasach w 2008 roku. W 2010 ukazała się książka Oskarżona: Wiera Gran autorstwa Agaty Tuszyńskiej, której krytyka jest opublikowana w Gazecie Wyborczej. Szlagierami Wiery Gran były m.in. „List” (muz. Eddy Courts), „Wir tańca nas porwał”, „Gdy odejdziesz”, „Trzy listy”, „Fernando”, „Ciemna dziś noc” (rosyjskie tango z polskim tekstem Juliana Tuwima), „Varsovie de mon enfance”, „Ma Patrie”, „Mazowiecki wiatr”.Na płycie Polskie tango 1929-1939 znajduje się jedno z jej tang.

W 2008 roku Polskie Nagrania wydały płytę Legendarna Wiera Gran z nagraniami piosenek: „List”, „Gdy odejdziesz”, „Piosenka o zagubionym sercu”, „Gdy w ramiona bierze mnie”, „Ciemna dziś noc”, „Samotna czekam”, „Deszcz”, „To niewiele”, „Fernando”, „Trzy listy”, „Maria Dolores”, „Dwa serca”, „Madonna ” (reedycja wydania z 1965 roku) oraz z piosenkami „Bez śladu”, „Tango Notturno”, „Już wiem”, „Wir tańca nas porwał”, „Jej pierwszy bal”. Komentarz do płyty opracowali Jerzy Płaczkiewicz oraz Remigiusz Grzela.