Cytat:Stanisław Grochowiak (ur. 24 stycznia 1934 w Lesznie, zm. 2 września 1976 w Warszawie) – polski poeta, dramatopisarz i publicysta.
Poezja:

Grochowiak zapisał się w polskiej powojennej poezji jako twórca, który poszukiwał nowych form ekspresji poetyckiej i przeciwstawił się tradycyjnej interpretacji "piękna". Był klasyfikowany jako poeta reprezentujący nurt turpistyczny (od łac. turpis – brzydki) – programowym wręcz przykładem jest wiersz Płonąca żyrafa. W późniejszym okresie swojej twórczości skłaniał się ku klasyczności i zgodzie na reguły dnia codziennego (bunt nie przemija, bunt się ustatecznia).

Poetę cechowała szczególna wrażliwość na barwy. Jeśli w jego utworach pojawiały się jakieś barwy, nigdy nie był to przypadek. Np. kolor czarny symbolizował śmierć lub żałobę, zielony – rozkład ciała, błękitny – nieograniczone przestrzenie, niebo, a także życie, czerwony – aktywność, życie.

Twórczość poetycka:
* Ballada Rycerska (1956)
* Menuet z pogrzebaczem (1958)
* Rozbieranie do snu (1959)
* Agresty (1963)
* Kanon (1965)
* Totentanz in Polen (1969) poemat
* Nie było lata (1969)
* Polowanie na cietrzewie (1972)
* Bilard (1975)
* Haiku-Images (1978)
* Allende (1974) poemat
* Wiersze nieznane i rozproszone (1996)
* Czyści