Cytat:TEKST:Manhua to chińska odmiana komiksów, odpowiednik japońskiej mangi i koreańskiej manhwy.

Manhua to odmiana komiksu powstała w Chinach. Możliwe, że ze względu na wyższy poziom wolności ekspresji artystycznej i bliższe związki z Japonią, Hongkong i Tajwan były do tej pory miejscami publikacji większości komiksów manhua, a także chińskich tłumaczeń japońskiej mangi.

Najstarsze zachowane przykłady chińskich rysunków to płaskorzeźby na skałach pochodzące z XI wieku p.n.e. oraz ceramika z okresu 5000-3000 p.n.e. Innymi przykładami są symboliczne rysunki pędzlem z czasów dynastii Ming, satyryczny rysunek autorstwa artysty Zhua Da zatytułowany Pawie z okresu dynastii Qing oraz praca zwana Obrazy z farsy duchów namalowane przez Luo Liangfenga około 1771 roku. Chińska manhua rodziła się pod koniec XIX i na początku XX wieku, najszybciej w latach 1867-1927.

Wprowadzenie metod tworzenia litografii, które przejęto z Zachodu było przełomowym krokiem dla rozwoju sztuki początków XX wieku. Od lat 70. XIX wieku, karykatury zaczęły pojawiać się w gazetach i periodykach. Około 1920 roku książki rozmiaru dłoni jak na przykład Lianhuanhua zyskiwały popularność w Szanghaju. Uznaje się je za bezpośrednich poprzedników dzisiejszej manhuy.

Jednym z pierwszych magazynów, w których publikowano satyryczne komiksy był pochodzący z Wielkiej Brytanii The China Punch. Pierwszym dziełem autorstwa osoby narodowości chińskiej była Sytuacja na Dalekim Wschodzie, którą w 1899 roku narysował Xie Zuantai, a którą wydrukowano w Japonii. Sun Yat-sen założył Republikę Chińską w 1911 roku wykorzystując pochodzącą z Hongkongu manhuę jako narzędzie szerzenia anty-Qing’owskiej propagandy. Komiksami, które odzwierciedlały zmagania z czasów transformacji i wojny były The True Record i Renjian Pictorial.

Aż do założenia “Manhua Hui” w Chinach w 1927 roku, wszystkie wcześniejsze prace były tworzone w formie Lianhuanhua lub luźnych zbiorów materiałów. Pierwszy chiński magazyn poświęcony komiksom manhua "Shanghai Sketch" pojawił się w 1928 roku. Między 1934 a 1937 rokiem w Szanghaju ukazywało się 17 czasopism na temat manhuy. Ta forma jeszcze raz miała zostać wykorzystana przez propagandę w czasie wybuchu drugiej wojny chińsko-japońskiej. W czasie, gdy Japończycy okupowali Hongkong w 1941 roku, manhua nie była tworzona. Po przegranej Japończyków w 1945 roku, ze względu na konflikt chińskich nacjonalistów i komunistów w polityce zapanował chaos. Krytyczna manhua This is a Cartoon Era autorstwa Renjiana Huahui zwracała uwagę na polityczne tło tamtych czasów.

Zamieszanie w Chinach trwało jeszcze w latach 50. i 60. Nasilenie chińskiej emigracji do Hongkongu uczyniło z niego główny rynek dla manhuy, szczególnie w związku pojawieniem się pokolenia dzieci z wyżu demograficznego. Najbardziej wpływowym magazynem dla dorosłych był powstały w 1956 roku Cartoons World, którego sprzedaż napędzał bestseller Uncle Choi. Dostępność japońskich i tajwańskich komiksów sprzedawanych jako pirackie kopie po okazyjnej cenie 10 centów stanowiła wyzwanie dla lokalnych wydawców. Potrzeba było manhuy takiej jak Old Master Q, by ożywić lokalny przemysł wydawniczy.

Punktem zwrotnym było pojawienie się telewizji w latach 70. Filmy, w których grał Bruce Lee zdominowały te czasy, a jego popularność wylansowała nową falę – manhuę Kung Fu. Otwarcie ukazywana przemoc zwiększała sprzedaż komiksów, a rząd Hongkongu interweniował wprowadzając w 1975 roku prawo dotyczące nieprzyzwoitych publikacji. W Little Rascals widoczne są wszystkie przemiany społeczne tamtych czasów. Ponowny rozkwit nastąpił w latach 90, wraz z pracami jak McMug trzyczęściowe opowieści Teddy Boy, Portland Street i Red Light District.