Cytat: Słowianie – ogół ludności posługującej się językami słowiańskimi o wspólnych źródłach kulturowych, podobnych zwyczajach, obrzędach i wierzeniach. Stanowią najliczniejszą indoeuropejską grupę ludnościową w Europie. Zamieszkująca wschodnią, środkową oraz południową część tego kontynentu a także północną część Azji.

Do Słowian, obok ponad 140 pomniejszych grup, zalicza się:

Słowian zachodnich - Serbołużyczan, Polaków, Kaszubów, Czechów, Słowaków
Słowian wschodnich - Białorusinów, Rosjan, Ukraińców, Łemków
Słowian południowych - Bośniaków, Bułgarów, Chorwatów, Czarnogórców, Macedończyków, Serbów, Słoweńców.

Wszystkie języki słowiańskie mają wiele wspólnych cech oraz podobnie brzmiących słów i konstrukcji językowych. Językoznawcy uważają, że w przeszłości wszystkie dawne grupy Słowian miały wspólny prajęzyk tzw. Język prasłowiański[1]należący do rodziny języków indoeuropejskich, z którego później wykształciły się poszczególne języki słowiańskie. Za koniec istnienia wspólnego języka prasłowiańskiego uznaje się przełom V i VI wieku n.e. czyli początkowy okres tworzenia się państwowości plemion słowiańskich. Podział na osobne państwa oraz znaczne rozprzestrzenienie terytorialne Słowian spowodowało dalsze różnicowanie się mowy i wyodrębnienie języków narodowych.

Obecnie Słowianie zasiedlają środkową, południową i wschodnią Europę. Stanowią większość populacji w krajach takich jak Czechy, Słowacja, Polska, Białoruś, Bułgaria, Chorwacja, Czarnogóra, Macedonia, Rosja, Serbia, Ukraina. W VI wieku Słowianie połabscy należący do grupy plemion lechickich zasiedlali również tereny wschodnich Niemiec w trzech związkach plemiennych Obodrzytów, Wieletów oraz Serbołużyczan. Obecnie szczątkowo zachowała się tylko na Łużycach słowiańska populacja Serbów łużyckich, która stanowi obecnie mniejszość etniczną na terenach zasiedlonych wcześniej przez Słowian połabskich.