Cytat:Róża to rodzaj krzewów należących do rodziny różowatych (Rosaceae). Znanych jest 150-200 gatunków występujących na półkuli północnej, czasem podaje się nawet dwukrotnie większą liczbę, co wynika z różnego traktowania taksonów. Większość ozdobnych odmian róży rozmnaża się przez okulizację na podkładkach z dzikich róż.

Zasięg naturalny róż obejmuje rozległe przestrzenie półkuli północnej. Prawdopodobną kolebką róż jest wschodnia Azja, w szczególności obszar Chin, gdzie występuje nie tylko największe zróżnicowanie gatunkowe, ale też występują tu w większości gatunki diploidalne. W Europie występują liczne gatunku pentaploidalne, a w Ameryce Północnej di-, tetra- i heksaploidalne. Zasięg rodzaju w Azji obejmuje niemal cały kontynent z wyjątkiem krańców północnych, Indochin, znacznej części Półwyspu Indyjskiego, rejonu Półwyspu Arabskiego (róże występują jednak na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego oraz na południowym krańcu półwyspu). Róże spotykane są w całej Europie z wyjątkiem jej północnych krańców. W Afryce spotykane są w rejonie Etiopii i w jej północno-zachodniej części. W Ameryce Północnej róże spotykane są na niemal całym kontynencie na północ od środkowego Meksyku, z wyjątkiem dalekiej północy i Archipelagu Arktycznego.

Róże znane są przede wszystkim jako efektowne z powodu kwiatów rośliny ozdobne. Ze względu na aromat wykorzystywane są jako rośliny kosmetyczne. Walory smakowe i odżywcze owoców szupinkowych róż sprawiają, że róże są cenionymi roślinami jadalnymi.

Wiele gatunków róż i ich mieszańców należy do najbardziej cenionych krzewów ozdobnych uprawianych od starożytności. Róże zostały udomowione jako rośliny ozdobne co najmniej 5 tysięcy lat temu w Sumerze i Chinach. Także antyczni Rzymianie cenili róże jako rośliny ozdobne, przystrajali ich kwiatami sale bankietowe i stoły. Przykładem przesady w użyciu róż jest "uczta Heliogabala" (218 n.e.), na której zaledwie 14-letni imperator, przez przypadek, zadusił swych gości nadmierną ilością spadających z sufitu płatków tych kwiatów. Ogrody różane nazywa się rosariami. Niektórych gatunków (w Polsce głównie np. róży dzikiej Rosa canina) używa się w ogrodnictwie jako podkładek dla szlachetnych odmian.

Wiele gatunków dostarcza także jadalnych owoców, stosowanych zarówno do przetworów. Owoce i płaty stosowane są także jako przyprawa, dodatek do rozmaitych potraw. Popularność jako taką mają zwłaszcza w południowo-wschodniej Europie i w kuchni arabskiej. W kulturze zachodniej zastosowanie kulinarne róż zostało spopularyzowane w okresie wojennym, kiedy to utrudniony dostęp do cytrusów spowodował zainteresowanie się owocami róż jako źródłem witamin (w Wielkiej Brytanii powstało w tym celu w 1942 r. narodowe towarzystwo produkcji owoców róż i syropu różanego).

Już Hipokrates znał dobrze zastosowanie i własności lecznicze róż. Później, w okresie średniowiecza róże były używane głównie jako rośliny lecznicze. Substancje zawarte w owocach róż działają moczopędnie i wzmacniająco, przyśpieszają też hamowanie krwawienia z naczyń włosowatych. Glikozydy obecne w owocach róż działają uspokajająco.